OUDERE NAASTE
Nu de tijd
aan mij voorbijgaat,
seizoen na seizoen,
dag na dag,
uur na uur,
besef ik
dat onder het kleed
van mijn ouderdom
het frisse kind van weleer
nabij blijft.
Mijmerend
over het voorbije,
is er geboortekreet
van nieuw leven,
is er leegte en gemis
door het sterven
van een naaste aan mijn zijde,
is de sterke boom van weleer
het geknakte riet van vandaag.
En in stilte fluistert de zekerheid:
‘Ook mijn dagen zijn geteld!’.
Geen angst moet er zijn,
diepe vrede mag er zijn.
Vrede met mezelf,
vrede met mijn naaste,
vrede met de Heer
die me toefluistert:
‘Je oud zijn en worden
is geen grens,
maar heilige ruimte
naar nieuwe ontmoeting,
iedere dag opnieuw’.
(© cp)
WERELDOUDERENDAG
Dankbaar om de aardbol
blij om de natuur
vreugdevol om alle leven,
word ik gedragen,
op het ritme van de seizoenen mee,
wereldwijd elkaars gelijke,
mens om van te houden,
de lente van mijn jeugd,
de zomer van mijn groei,
de herfst vol kleurenpracht,
de winter van stille naaktheid,
het is zo gelijkend
de mens wereldwijd,
kind van mijn jeugd,
zon van volwassen zijn,
zo mysterie
kleurenpracht
in de herfst van mijn bestaan,
oudere mens
vol kleurenpracht
aan liefde en vriendschap,
aan verbondenheid en verzoening,
aan dienstbaarheid en inzet
door geen schilder
de penselen op doek,
de wereld mag het horen
en fluisterend uitdragen,
er zijn wereldjongerendagen
maar evenzeer een wereldouderendag
dit is de dag
om dankbaar te zijn
naar mijn naasten toe
in de herfst van hun bestaan,
één en verbonden
op het ritme van tijd en seizoen,
zo goddelijk met levensadem doorblazen.
(© cp)
