Span een draad
Ook wie graag vertelt, raakt wel eens de draad kwijt in zijn verhaal. Hij vindt niet direct de goede woorden en vraagt zich af waar hij gekomen was en hoe het nu verder moet. Het verhaal wordt even onderbroken om na te denken in de hoop het vlot te kunnen hernemen. De start van de 40dagentijd is een goed moment om even na te gaan waar we staan in ons levensverhaal als christen.
Het leven van christenen wordt geweven met draden van verbondenheid. Wie zouden we zijn zonder goede banden met onze broers en zussen in het geloof en met zoveel mensen die we ontmoeten? Wie zouden we zijn zonder ons verbondsleven met God in gebed en vertrouwen? Wie zouden we zijn zonder al het goede dat de schepping ons biedt?
Die levensdraden met elkaar, met God en de wereld maken ons tot wie we zijn. Ze zijn van levensbelang en toch stellen we vast dat ze verzwakken, verslijten en soms zelfs durven breken. Onze solidariteit kan ineenschrompelen. Ons gebed kan verstommen. Onze levenswijze kan de toekomst van onze planeet bedreigen. Het zijn geen prettige vaststellingen. Het is zondejammer als we terugplooien op onszelf en ons afkeren van mensen in nood, van de Bron van ons leven, van de aarde, ons gemeenschappelijk huis.
De 40dagentijd nodigt ons uit om dit alles eerlijk onder ogen te zien én van harte te kiezen om verzwakte levensdraden weer aan te halen. Dit alles met het oog op nieuw leven: intenser verbonden met elkaar, met God en zijn schepping. De oproep tot ommekeer vind ik mooi verwoord in een tekst van P. Spanhove & C. Desoete: “Span een draad, weg uit jezelf, bouw bruggen en smeed banden”. ‘Broederlijk delen’ daagt ons uit om bruggen te bouwen met mensen en volken in het Zuiden. Het is een brug van geven en ontvangen in het samen bouwen aan een wereldwijde broederschap tussen mensen. Tijden van stilte, gebed en liturgie bieden kansen om de draad van het Verbond met God intenser te beleven. Versobering van levensstijl verhoogt de kans op een duurzame omgang met ons leefmilieu.
De 40dagentijd is een gunstige tijd om te ‘netwerken’ zoals we het vandaag graag zeggen. Als mens kunnen we niet leven op en van onszelf alleen. Ons levensverhaal is een groot netwerk van geven en ontvangen. De tijd naar Pasen toe biedt ons een prachtige kans om daaraan te sleutelen en werken. Met een wat moeilijker woord heeft men het over ‘connecteren’: zorgen dat je bereikbaar en beschikbaar bent en je niet afsluit voor al wie en wat je omgeeft.
We weten dus wat ons te doen staat. Toch is daarmee niet alles gezegd. In ons levensverhaal als christen gaat het niet enkel om de draden die wij spannen. Hoe belangrijk dit ook is, er gaat iets belangrijks aan vooraf. We krijgen veertig dagen om de rode draad in ons levensverhaal (op)nieuw te ontdekken. Het is de rode draad van Gods mensenliefde zoals we die dank zij Jezus op het spoor kunnen komen. Het is de boodschap dat God altijd de eerste blijft in het zoeken naar contact en verbondenheid met mensen. Het is de rode draad van zijn Liefde die nooit verslijt. Het is de rode draad van Jezus’ trouw ten einde toe, tot in de prijsgave van zijn leven op het kruis. Het is de rode draad van de krachtige liefde van zijn Vader die Hem wegriep uit de dood tot nieuw leven, voorgoed geborgen in Gods heerlijkheid.
Graag wens ik je een sterke 40dagentijd met creatieve inzet voor het vernieuwen en versterken van je levensdraden. Graag wens ik je verwondering bij het steeds nieuw te ontdekken wonder van Gods goedheid en zijn aanwezigheid als rode draad in ons bestaan. Graag wens ik je met Pasen dat je zoals de nieuwe Mens Jezus in harmonie mag leven met mensen rondom je, met je hemelse Vader en met de natuur. Span een draad!
+ Koen Vanhoutte
