'Je wordt pas echt oud als de kaarsjes meer kosten dan de taart', wordt wel eens gezegd. Dat was afgelopen donderdag in Wilrijk zeker het geval. 13 januari was het immers exact 100 jaar geleden dat Hendrik Stouten werd geboren in het Limburgse Rekem. In het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen kennen we hem vooral als pater Theobald, minderbroeder, die als zondagsonderpastoor in Weerde bijna 70 jaar lang 'verschillende pastoors versleten heeft', zoals hij het zelf al lachend uitdrukt.
Tot zijn 98ste zakte hij nog sporadisch af van Wilrijk naar Weerde om de pastoraal daar te ondersteunen. In 2015 sprak hij daarover nog met Kerk & Leven. Hij reed toen nog jaarlijks 30.000 km per jaar. 'Ik rijd nog even vlot 120 per uur', zei hij toen nog grijnzend aan nationaal redacteur Christof Bouweraerts.
Pater Theobald vierde zijn eeuwfeest in z'n woonst in Wilrijk samen met zijn familie. Wij belden hem op om hem te feliciteren en om kort terug te blikken op de voorbije 100 jaar. Een lange periode voor een kort telefoongesprek!
(lees verder onder de foto)
Aan levensvreugde heeft de oude pater duidelijk nog geen gebrek. Wanneer hij de telefoon opneemt, hoor je in zijn stem de twinkeling in zijn ogen. 'In 1953 ben ik in Weerde begonnen', steekt pater Stouten vrolijk van wal. 'De pastoor daar keeg meer en meer parochies aan hem toegewezen. Eerst kwam Hofstade erbij, dan Eppegem, Elewijt en Zemst-Laar. Uiteindelijk was hij verantwoordelijk voor zes parochies. Ik hielp mee in alle zes. Iedere zondag nam ik één of twee vieringen voor mijn rekening. De mensen hadden graag dat ik kwam, en ik ging er gère naar toe.'
In de lange tijd in het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen, mocht hij ook enkele hulpbisschoppen en meerdere aartsbisschoppen ontmoeten.
Kardinaal Danneels heb ik goed gekend. Ik durf zelfs te zeggen dat we bevriend waren. Ik schreef regelmatig naar hem en hij was zo goed altijd iets terug te schrijven.
In zijn brieven vermeldde hij dan altijd hoe dankbaar hij was om het werk dat ik deed. Hij sprak dan vooral over mijn werk als bezoeker aan oudere en zieke priesters', vertelt de pater trots. 'Dat deed ik heel graag. Ik hielp hen op alle mogelijke manieren. Het aartsbisdom kwam af en toe financieel tussen voor priesters die het moeilijk hadden, maar ik ging fysiek bij hen langs om met hen een babbel te doen. Dat deed hen zichtbaar deugd.' Pater Theobald ging zo langs bij zeker 150 priesters.
Wanneer we hem vragen naar zijn verjaardagsfeest, reageert hij bescheiden: 'Ik ben eigenlijk niet zo voor al dat feesten en vieren', vertrouwt hij ons lachend toe. Maar de medewerkers van het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen konden de 100ste verjaardag van de pater niet zomaar laten voorbijgaan. Ze zorgden voor een boeket bloemen en hulpbisschop Vanhoutte schreef hem een brief. Hij wenste pater Theobald van harte dat hij 'dankbaar de tweede eeuw van zijn leven mag inzetten. Mocht je elke dag die je gegeven is, doorbrengen in groeiende verbondenheid met Hem die ons eeuwig leven aanbiedt.'
We waren trouwens niet de enige die hem opbelden voor zijn verjaardag. Ook kardinaal De Kesel feliciteerde hem telefonisch. Op nog vele gezonde jaren!
Laurens Vangeel