De zon was alvast van de partij. De bewoners stonden te popelen om nog eens de wind in de haren en de zon op hun snoet te voelen. Het pastorale team had twee prachtige dagen uitgekozen om deze zogeheten ‘vredeswandeling’ te plannen. Want, al zijn deze ouderen goed omgeven en wonen ze veilig in het centrum, vrede is ook voor hen belangrijk. Zij weten immers waarover ze spreken. De Tweede Wereldoorlog knipte vijf jaar uit hun onbezorgde kindertijd. Bovendien wensen ze hun klein- en achterkleinkinderen niets minder dan een vredevolle samenleving toe.
De vredewandeling spoorde van Ter Burg richting Sint-Lambertuskerk. Een tocht langs velden en rustige straatjes. Eenmaal in de kerk werden de bewoners getrakteerd op enkele verhalen, waaronder een vertelling geïnspireerd op het Bijbelse verhaal van Noach en de ark. “En ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe, daarom zijn de mensen zo moe”, klinkt het in een lied van Jules de Corte. Guido, een van de bewoners, droeg trots het gedicht ‘Verzet begint niet met grote woorden’ van Remco Campert voor.
Vervolgens ging het richting veldkapel, waar iedere bewoner een bloem neerlegde bij het beeld van Maria. In processie werden de rolwagens weer huiswaarts geduwd. De frisse sangria die hen daar opwachtte, smaakte welgekomen.
De vredeswandeling bracht maar liefst 86 mensen op de been, waaronder enkele tientallen bewoners in rolstoel, evenveel begeleiders en een handvol dappere stappers. De oudste bewoner, Simonne, had 104 lentes op de teller.
Een dikke dankjewel aan de vele vrijwilligers, aan pastor Karolien, Lea en Francis voor de organisatie, aan Luc voor het openstellen van de kerk, aan de medewerkers van Ter Burg voor hun inzet voor en achter de schermen en uiteraard aan wzc Ter Burg voor het verfrissende ‘achterafje’. “Voor herhaling vatbaar”, klonk het eensgezind.
Francis Wouters