Wanneer God zijn naam kenbaar maakt aan Mozes in de woestijn, klinkt deze als Jahwe, wat zoveel betekent als Ik zal er zijn voor jou. Zou het toeval zijn dat deze Godsnaam de kern is van wat man en vrouw elkaar beloven in hun huwelijksgeloften? Ik durf wedden van niet.
Iedereen die gehuwd is, beseft het: liefde is een werkwoord, elke dag opnieuw.
Met vallen en opstaan, hoogtes en laagtes, in goede en slechte dagen, doorheen ziekte en gezondheid. Na de vlinders in de buik en het aansnijden van de huwelijkstaart, begint immers het leven samen. Een leven waarin je, telkens opnieuw, je partner dat kostbare geschenk wil geven: jezelf. Zoals je bent.
Hoe belangrijk het is als jong koppel daarin steun te mogen vinden bij ervaringsdeskundigen leerden mijn vrouw en ik op de weekends en dialoogavonden van Encounter Vlaanderen. In de schoot van die warme gemeenschap van koppels vinden velen een methode die het vuur van het begin brandend hield, ook al is het soms kwetsbaar als een waakvlammetje.
Toen ik op 11 februari tot diaken werd gewijd, mocht het duidelijk zijn dat wijding en zending voor mij slechts mogelijk waren vanuit het sacrament van ons huwelijk. Ik was dan ook blij en dankbaar toen bleek dat huwelijkspastoraal een belangrijk onderdeel van die zending zou gaan uitmaken.
Koppels die bij mij aankloppen, komen binnen met de vraag om een ritueel. Ik werk ernaar dat ze de parochiekerk verlaten met een sacrament in hun hart.
In de voorbereiding ga ik samen met hen op weg om geloof en liefde te verbinden. Voorbij het complexe huwelijksformulier en de teksten voor “het boekje” probeer ik door luisteren en getuigen iets op te laten lichten van het teken van God dat ze elkaar zullen schenken, vervat in die eenvoudige en aartsmoeilijke godsnaam: Ik zal er zijn voor jou.
Ik ben niet naïef. De eeuwigheidswaarde van het huwelijk staat onder druk.
De cijfers over het aantal echtscheidingen liegen er niet om. En ik weet ook wel dat vele koppels die voor het altaar verschijnen na hun grote dag nog zelden een kerk zullen betreden. Al onze moeite en beste bedoelingen ten spijt.
Als we ons daardoor laten ontmoedigen, beginnen we er beter niet aan. En dat zou jammer zijn.
Want ondanks alles blijft het huwelijk één van die kruispunten in een leven waarop mensen zich ontvankelijk tonen voor iets, ja Iemand, die hen overstijgt. Ze herkennen die Iemand in de ogen van de ander en spreken, misschien amper bewust, Zijn woorden: Ik zal er zijn voor jou. Daartoe met jonge (of minder jonge) mensen op weg mogen gaan, daarvan op de eerste rij getuige te mogen zijn: dat is wonderlijk.
- De denkgroep Huwelijkspastoraal van het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen houdt op 20 november in Grimbergen een vormings- en ontmoetingsavond voor mensen die trouwers willen begeleiden. Lees meer.
- Lees ook het getuigenis van het echtpaar Filip en Magdalena Grauls over hun begeleiding van kandidaat trouwers in de federatie Landen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.