De veldverantwoordelijken per zone werden uitgenodigd om dieper na te denken over het veld 'evangelisatie'.
De avond werd geopend door Mgr. Lemmens die ons meteen in de herinnering bracht dat een mens nooit meer geboren wordt als cultuurchristen. Dat tijdperk is voorgoed voorbij!
Dit moet pastorale zones ervan overtuigen om anders en relevant te werk te gaan. Een pastorale zone moet immers een vindplaats zijn voor dorstige zielen. Een zone moet bewust missionair te werk gaan. Het is een centrum waarbinnen iedereen welkom is en van waaruit elkeen kan worden gezonden.
Het is goed om een onderscheid te maken tussen de velden catechese en evangelisatie.
Terwijl catechese goed voedsel biedt voor de inwonenden - dat zijn de parochianen - of aan hen die zelf komen aankloppen, focust evangelisatie zich op het bieden van goed brood aan allen die geen deel uitmaken van de huidige geloofsgemeenschap en die niet op eigen initiatief contact leggen. Het gaat hier om de ruime buurt.
HET VELD EVANGELISATIE
Als het gaat om evangelisatie, dan moeten we de samenleving in, op weg naar jongeren en ouderen. In essentie is evangelisatie een uitnodiging om deelachtig te worden aan het leven van Jezus en om vertrouwd te worden met de alternatieve visie van het evangelie.
EEN CONCRETE WEG VAN EVANGELISATIE
Een pastorale zone kan een zogenaamde school van het evangelie opzetten. Dat is een maandelijkse samenkomst van maximum twee uur met een beperkt aantal geïnteresseerden waarbij de begeleider de uitdaging aanvaardt om de stem van Jezus te vertolken. Wat betekent dat die de juiste toon aanslaat; de toon en de geest van Jezus zelf. De aanwezigen krijgen vervolgens de kans om ‘antwoord te geven’. Dit is niet de plaats voor discussies. Dit is een groeiplaats; een plaats om mensen te laten thuiskomen. De eucharistieviering op zondag is immers te hoog gegrepen voor iemand die Jezus nog niet mocht ontmoeten vanuit het evangelie, vanuit de Schrift.
We hoeven niet te twijfelen aan de spirituele honger van velen. Maar als zij de vraag stellen: 'Waar is Jezus?', dan is het antwoord daarop: 'In de christenen die zich missionair opstellen'.
Wij, christenen, behoren de plaats van Jezus in te nemen.
‘Jij bent niet minder dan Jezus!’, verzekert de bisschop ons.
Een goede school van het evangelie brengt op nederige en tastende wijze het leven van mensen in beweging. 'Het zou mooi zijn mocht er minstens één school per pastorale zone actief zijn. Maar het mogen er ook vijftig zijn.', knipoogt Mgr. Lemmens.
LEGE STOELEN
Na de boeiende uiteenzetting van de bisschop werden de stoelen bezet door de veldverantwoordelijken 'evangelisatie'. Een levendig gesprek begon en breidde zich naar alle aanwezigen uit.
EEN GREEP UIT DE TUSSENKOMSTEN
Een dame getuigt: "Als ik praat over Jezus dan verandert mijn dag". Als wij de uitdaging van de evangelisatie ernstig nemen, dragen minstens wijzelf al de vruchten daarvan.
Leo Van Garsse modereert en interpelleert: "Sluit evangelisatie niet nauw aan bij diaconie?" De groep lijkt hier bevestigend op in te gaan. Maar is het toch niets anders?
Een specifieke zone heeft besloten om in de buurt aan te bellen en zich deftig voor te stellen om zich snel te onderscheiden van de getuigen van Jehova. Ze bieden een krantje aan en ook een kaars. Ze onderstrepen hiermee dat ze licht aanbieden wat in de herinnering brengt om in beide richtingen voor elkaar te bidden.
Iemand stapt even in de groep. Ook hij is ervan overtuigd dat het bezwaarlijk voldoende kan zijn om als goede mensen door het leven te gaan in de hoop op die heilige levenswandel te worden aangesproken. Zijn immers niet vele niet-gelovigen goede mensen en hebben wijzelf niet soms een houding die in strijd is met het evangelie dat wij behoren te verkondigen?
Iemand anders onderstreept dat we toch iets zullen moeten ondernemen om de kleur van het evangelie op een mooie en originele manier onder de aandacht te brengen. "We hebben een heldere en inhoudelijke aanpak nodig, maar hebben we daarvoor de taal?"
Mgr Lemmens: "We moeten van de schrik van het evangelie af geraken."
Iemand maakt een zinvol onderscheid: "Het evangelie ís het leven. We scheiden het evangelie en het leven te gemakkelijk, alsof het verschillende realiteiten zijn."
Mgr. Lemmens voegt daar aan toe: "Spreek niet over het geloof, maar spreek vanuit je geloof."
Dan klinkt deze vraag in de groep: "Wordt er gebeden in een zoneploeg? Is er ruimte voor bezinning; voor diepgang? Moet dit samenzijn niet meer zijn dan een plek waar men regelt en organiseert?
"Blijft God hiermee niet op Zijn honger zitten?"
Hoe pak je de school van het evangelie aan? Het klopt immers dat het aanbod om vrij het geloof te delen voor sommigen erg aantrekkelijk is.
Zijn wij, bijvoorbeeld bereid in meerdere talen samen te komen met zoekende mensen?
Ook dit idee wordt gedeeld: "Kunnen we niet oefenen als veldverantwoordelijken? Oefenen in de lijn van een school van het evangelie. Zou dat niet leerzaam zijn?"
We moeten de durf hebben de vreugde van het evangelie toe te laten, te vinden en te uiten.
"Gewoon doen". Het evangelie heeft haar eigen kracht.
Aan het eind van de avond konden we met de hulp van Dirk Claes nog even bezinnen om te eindigen aan de koffie en de cake.
---
Onder dit verslag wordt de kans geboden om verder ideeën en ervaringen uit te wisselen. Plaats gerust een opbouwende reactie.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.