III. Visietekst
Samen onderweg en liefdevol nabij
Een visie op pastorale zorg dicht bij de menselijke ervaring. De weg gaan, weg van de plaats van hoop en verwachtingen. En zelfs ontmoetingen met vreemden. Samen zoekend met vele vragen, tastend naar antwoorden. Zich laten aanspreken door de A(a)nder zijn woord. Er komt een intense nabijheid, een gesprek dat ruimte, warmte en geborgen schept om verder te stappen. De Emmaüsgangers wijzen ons de weg, op zoek naar een nieuwe betekenis, tot het licht doorbreekt. De Heilige Geest is daarin aanwezig en gaat met ons mee. Zijn inspiratie nemen we mee op onze liefdevolle tocht. Deze liefdevolle tocht stelt mensen in staat het ondraaglijke te dragen. Dragen en gedragen worden.
We gaan op weg met de verschillende kenmerken van Gelatenheid, ondersteund door rituelen via verwondering
Oervertrouwen
Het is het vermogen om los te laten, zodat het referentiepunt in jezelf komt te liggen. Via het oervertrouwen ontwikkelt een mens het vermogen tot verwachtend uitzien of ‘gelatenheid’, luisterende overgave. God brengt de mens op een nieuwe en creatieve manier terug bij zichzelf.
Onbaatzuchtigheid
Het gaat om een onberekend loslaten of prijsgeven. Het gaat om een houding zonder onmiddellijk perspectief. Prijsgeven is in de eerste plaats een positieve wending naar het diepste in jezelf.
Leven zonder waarom in het nu
Het denken in termen van oorsprong en doel moet wijken voor het appel dat uitgaat van het gelaat van de A(a)nder (Levinas). Het leven vanuit het diepste zelf gaat alle weten en overwegen vooraf. Door niet meer te zoeken, vindt hij. Nauw verwant met het leven zonder waarom, is het leven in het hier en nu. Wie de weg van de gelatenheid gaat, neemt afscheid van die rusteloze ingesteldheid en leeft vanuit een eindeloos godsvertrouwen.
Uw wil geschiede
De mens moet zich in vertrouwen durven los te maken en zich zonder berekening overgeven aan zijn diepste zelf. De ultieme grond van de gelatenheid ligt volgens Eckhart uiteindelijk in God zelf. Dat is tenslotte ook de betekenis van het onzevader: “Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel”. Een diepe houding van gelatenheid sluit engagement, verantwoordelijkheid en protest niet uit. De gelatenheid is de kracht om in vertrouwen verder te gaan, ook al moet een mens soms vechten tegen een uitzichtloze situatie.
Rituelen en verwondering
Voor Herman de Dijn is religie de sfeer waar rituelen zeer goed gedijen. Het start bij verwondering dat de gedachtestroom doet stilvallen van iets dat je niet zelf in de hand hebt. Het gaat over zaken waarvoor geen rationeel sluitende reacties beschikbaar zijn, zoals geboorte of dood. Elke menselijke cultuur heeft een reeks instrumenten om de aandacht voor de zin van het wonder te cultiveren. Dit zijn rituelen. Het enige wat we kunnen doen, zo lijkt het, is op geregelde tijdstippen, via beproefde woorden, gebaren, of houdingen, openstaan voor de openbaring. Rituelen zijn dus collectieve reactiepatronen, doorgegeven via traditie, die antwoord kunnen geven op onbeantwoordbare vragen. Bij rituelen draait het om dat wat aan een mooi-omlijnde definitie ontsnapt.
