Na Pasen blijven de deuren en ramen op de plaats waar Jezus’ leerlingen bijeen zijn, gesloten. Als wij bijeenkomen om liturgie te vieren, hoeven wij onze deuren en ramen niet op slot te houden. Bij ons is er geen reden tot angst. Wij zijn mensen die vrij kunnen kiezen om samen te komen en ons te voeden aan het verhaal van Jezus. Hij is het die ons samenbrengt en het is ook ons verlangen om hem te ‘zien’, om hem bij ons aanwezig te weten.
Een nieuw begin
Maar wat hebben die leerlingen toen ‘gezien’, acht dagen na Pasen. Hoe zaten ze daar bijeen? Het evangelie van tweede paaszondag vertelt het ons. Zij zaten opgesloten uit angst voor wat er na Jezus’ dood ook met hen kon gebeuren. Uit wroeging over hun vlucht en verraad. Het is dicht, niet alleen rondom hen, maar ook in hen. Hun verhaal is een verhaal van bekering, van opnieuw zien, maar nu met nieuwe ogen. Hoe is die bekering juist tot stand gekomen? Jezus zelf doorbreekt hun isolement, vertelt het evangelie. Zijn eerste woord is ‘vrede’. “Vrede zij u.” Met die begroeting geeft hij aan dat wat hem betreft de relatie weer hersteld is, dat het weer ok is, dat hun zwakheid van tevoren niet het einde hoeft te zijn. Wat een opluchting als een mens dat te horen krijgt! Het is als een nieuw begin.
Herstel door vergeving
Het is mooi om te horen hoe dat nieuwe begin geschiedt. Jezus blaast over hen. Hij blaast zijn geest in hen, zoals bij het begin van de schepping de Schepper aan de mens zijn levensadem geeft. Nog een teken van dat nieuwe begin is de opdracht die Jezus geeft om zonden te vergeven. Zonde heeft altijd te maken met het verstoren van een relatie. Ontrouw worden aan jezelf, of aan wat je verbindt met een ander, ja ook met God. Waar relaties verbroken worden, moet gewerkt worden aan het herstel ervan. Die opdracht krijgen de leerlingen, en ook wij.
Thomas, welkom ondanks twijfels
Vrede is ook het woord dat de ‘ongelovige’ Thomas te horen krijgt. Met die naam doen we Thomas onrecht aan. Thomas heeft vragen en twijfels. Die hebben ook wij, niet soms?. Maar met al zijn vragen en twijfels blijft hij welkom. Dat is een belangrijk gegeven voor ons als gelovige gemeenschap. Dat mensen welkom blijven, ook met hun twijfels en vragen. Waar ruimte is voor twijfel, is ook ruimte om te groeien boven de twijfel uit. En zo kan Thomas tot geloof komen. Bovendien leggen zijn vragen de vinger op de wonde. Ze raken de kern van de zaak. De verrijzenis van Jezus staat niet los van zijn concrete leven, van de wonden die de nagels gemaakt hebben. De verrezene is ook degene die op het kruis gestorven is. Wat door mensen kapot gemaakt is, is door God hersteld. Vrede is zijn woord tot ons allen. Moge het ‘acht dagen na Pasen’ ook over ons komen: “Vrede zij u!”
Jos Houthuys