Lees eerst dit...
wanneer je wil geïnitieerd worden in de christelijke geloofsgemeenschap: doopsel - communie - vormsel,
Hoe het vroeger ging...
Vroeger - zo', 50 jaar geleden - werd je als christen geboren. Het was vanzelfsprekend dat je, kort na jouw geboorte, werd gedoopt, zonder dat je daar zelf inspraaak in had. Ik was immers voorbestemd om op te groeien in een dorpsgemeenschap, een familie en een gezin die sterk gekenmerkt waren door het leven onder de kerktoren: katholieke school en jeugdbeweging, de wekelijkse zondagsmis, twee jaar vormselcatechese, abonnement op het parochieblad, misdienaar zijn, ieder jaar de adventskrans en zingen bij het kerststalletje, bidden voor het eten en het kruisje voor het slapengaan, enzovoort.... Als kind zoog je het christelijke leven met de papfles binnen. Je hoefde je geen zorgen te maken over jouw eigen mening daarover, Jouw ouders beslisten in jouw plaats omdat ze er bijna zeker konden van zijn dat hun kind in die omstandigheden volwassen zou worden met een vanzelfsprekende christelijke overtuiging en levenswijze.
En nu... of beter: 'MAAR NU...'
Maar nu.... leven we in een andere tijd. Je wordt niet meer als christen geboren, je kan het eventueel wel worden....als je daar zelf voor kiest.
Van het vanzelfsprekende christelijke dorpsleven is niet veel heel gebrleven.
Mijn dochter woont hier in het dorp en liet mijn kleinkinderen wel dopen, ik had daar op aangedrongen. Ze deden ook nog hun eerste communie. En één van hen ook haar vormsel. Maar de zondagsmis werd overgeslagen. De kleinkinderen vonden dat 'saai en vervelend'. En van 'bidden' hadden ze nog nooit gehoord.
In het gezin van mijn zoon in de stad, werd het doopsel uitgesteld tot 'later', en is het er nooit meer van gekomen. De kinderen kregen wel een mooi lentefeest.
Ik vind het jammer dat onze mooie oude tradities verloren gaan. Er blijft een grote geestelijke armoede achter. onze kinderen, en vooral de kleinkinderen hebben het moeilijk met verwonderd en dankbaar te zijn voor de mogelijkheden die ze hebben en de kansen die ze krijgen. Ze leven alsof dat allemaal vanzelfsprekend is.
En de toekomst....
Is er nog een toekomst voor een christelijk geloofsleven in onze streek, de streek van Damiaan? Mijn kleinkinderen zullen tegen de tijd dat ze zelf kinderen krijgen geen contact meer hebben met de wortels van het christelijke geloof. Ze weten nauwellijks wie Jezus is, in de Bijbel hebben ze nooit gelezen, in de kerk zijn ze amper geweest, ze hebben geen contact met een levende geloofsgemeenschap, ze kennen van Kerstmis en Pasen enkel de commerciële versie, te vergelijken met Sinterklaas. Er zou in de Kerk en in onze parochie iets nieuws moeten mogelijk zijn; maar wat? Als grootouders hebben wij daar waarschijnlijk niet meer de nodige energie toe. Het zal dus van de jongere generaties moeten komen. Maar die jonge gezinnen hebben het tegenwoordig ontzettend druk. Hoe kunnen we een geloofsopvoeding bevorderen in deze gezinnnen zo dat dit voor hen haalbaar blijft? Hoe kunnen we gezinnen in een parochie samenbrengen, zo dat dit een zinvolle ervaring wordt voor het gehele gezin?
Er is hoop, telkens iemand er bewust voor kiest om christen te worden
In onze geseculariseerde maatschappij is het helemaal niet meer vanzelfsprekend je te laten dopen; dit in tegenstelling tot vroeger, zo'n 50 of 25 jaar geleden, toen de maatschappelijke omgeving ruimschoots christelijk gekleurd was. In tegenstelling tot vroeger word je in ons huidige culturele klimaat immers niet meer als christen geboren. Je kan het wél worden.
Wij, Christenen, zijn ondertussen een minderheid geworden. Het vraagt moed om te laten zien dat je christen bent. Je kiest immers om in te gaan tegen onze omgeving die grotendeels gericht is op consumptie en prestatie. Het is dus lang niet vanzelfsprekend dat je je laat dopen. Het moet in elk geval een bewuste keuze zijn, hetzij van jezelf wanneer je volwassen bent, hetzij - zolang je minderjarig bent – van jouw ouders.
Ouders die een doopsel aanvragen verwijzen meestal naar de 'christelijke waarden' die ze van hun ouders, en/of grootouders, hebben meegekregen en die ze graag aan hun kinderen willen doorgeven. Daarmee doelen ze op waarden zoals: respect, eerlijk zijn, leren delen met anderen, vergevensgezind zijn, geduld oefenen, 'sorry' kunnen zeggen wanneer je iemand gekwetst hebt, en vooral: leren elkaar graag zien, liefde.
De keuze om deze waarden door te geven is de keuze van volwassenen, niet van kinderen. De kinderdoop is dus een engagement van volwassen mensen: ouders, grootouders, peters en meters, de parochiegemeenschap... Dit is een bewuste keuze om te leven naar het voorbeeld van Jezus die we kunnen ontmoeten via zijn Woord in de Bijbel en via de sacramenten van de Kerk, waaronder vooral de eucharistie, maar die we vooral kunnen ontmoeten in de voorbeelden die we leren kennen. We denken dan bijvoorbeeld (uiteraard in onze streek hier) aan Pater Damiaan, maar ook aan mensen uit onze eigen omgeving die ons een christelijke levenswijze lieten ervaren, vooral onze ouders en grootouders en andere opvoeders.
Eigenlijk is het doopsel van een kind een dubbel engagement: de ouders kiezen ervoor om zich met hun gezin aan te sluiten bij de kring rondom Jezus (= het 'lichaam' van Christus), en de christelijke geloofsgemeenschap (= de parochie) kiest er voor, bij monde van peter en meter, om het gezin van de dopeling te aanvaarden en om hen in die keuze daadwerkelijk te ondersteunen. Bij de doop van een kind zijn het de ouders die de verantwoordelijkheid op zich nemen, samen met de peetouders, om in de schoot van hun gezin en van de geloofsgemeenschap hun kind de ervaring te bieden van godsvertrouwen, hoop en liefde in het voetspoor van Jezus Christus. Wanneer ouders er niet toe bereid zijn om dit engagement aan te gaan, dan moeten ze zich ernstig de vraag stellen of het doopsel van hun kind wel een goede beslissing is, en of het niet beter is de keuze over te laten aan hun kind eens het daarvoor rijp is. En elke geloofsgemeenschap moet zichzelf ernstig de vraag stellen of ze voldoende tegemoet komt aan de beslissing van de volwassenen die een kinderdoop vragen en of ze hen de ondersteuning kan bieden die nodig is.
Als je meer wil weten over het doopsel in onze Kerk dan kan je onderstaand adres aanklikken (of het in jouw browser kopiëren) en dan kom je terecht bij een catechese over het doopsel door onze paus Franciscus.:
https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/blog/paus-het-zegel-van-het-doop...
of ook: https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/blog/het-doopsel-vraagt-een-pers...
Aanvraag van een doop
De aanvraag van een doop van een kind is vaak wel het eerste contact dat je als gezin legt met de lokale geloofsgemeenschap. Daarom hecht de geloofsgemeenschap er belang aan om met elk gezin, dat voor het eerst een doopaanvraag doet, zo mogelijk persoonlijk, contact op te nemen wanneer jullie dat wensen. De pastor of één van de doopcatechisten zal graag een afspraak maken voor een bezoek om nader kennis te maken.
Verder wordt elk gezin uitgenodigd op een voorbereidingsavond samen met alle gezinnen die tijdens dezelfde plechtigheid een dopeling vieren. Ook peter en meter zijn vanzelfsprekend op deze voorbereidingsavond uitgenodigd. Deze voorbereidingsavond heeft plaats ongeveer twee à drie weken voor de doopviering. Daar wordt de doopviering voorbereid en ook uitleg gegeven over het verdere verloop van het traject.
In de tabel op pagina 3.2. op deze website vind je een overzicht van de normale datums waarop in onze kerken het doopsel wordt gevierd en van de voorbereidingsmomenten..
Gelieve de parochiekerk (bij voorkeur uw eigen parochie) en de datum van uw voorkeur in de vullen op uw aanvraag, alsook de datum van de voorbereiding. Bij het eerste contact zullen we daarover definitieve afspraken maken. Het aanvraagformulier vind je op deze website door in de horizontale blauwe balk bovenaan de startpagina de knop 'FORMULIEREN' aan te klikken en te kiezen voor het formulier 'INITIATIESACRAMENTEN'. Je kan dit formulier volledig invullen volgens de aanwijzingen die je daar kunt lezen.
Aanvraag voor eerste Communie of Vormsel
Het doopsel is de start voor een gezinstraject, Een traject waarbij het gezin zich klaar maakt voor het doopsel, de communie of het vormsel van één van haar leden. Dit is de enige manier waarop kinderen kunnen ervaren dat de christelijke geloofsopvoeding een bewuste overtuigde levenskeuze is van hun opvoeders. Tussen deze hoogtepunten door doet de parochie haar best om het contact te bevorderen met de gezinnen die in het traject stappen. In elk van onze parochies zijn er maandelijks eucharistievieringen die afgestemd zijn op het niveau van de kinderen; jaarlijks trachten we op huisbezoek te komen, we stellen jullie via de website en het parochieblad in de gelegenheid om te leven volgens het ritme van het kerkelijke jaar en de kerkelijke hoogdagen. Af en toe organiseren we een bijeenkomst rond een aspect van christelijke spiritualiteit. We stellen jullie hulpmiddelen ter beschikking die helpen om de figuur van Jezus in jullie gezin aanwezig te stellen. We trachten de tijd die verloopt tussen de hoogtepunten van de geloofsopvoeding (doop - eerste communie - vormsel) inhoudelijk te voeden zodat jullie zich als geloofsopvoeders niet aan jullie lot overgelaten voelen.
Het aanvraagformulier voor doopsel, communie en vomsel vind je eveneens op dezewebsite door in de horizontale blauwe balk bovenaan de startpagina de knop 'FORMULIEREN' aan te klikken en te kiezen voor het formulier 'INITIATIESACRAMENTEN'. Je kan dit formulieer invullen volgens de aanwijzingen die je daar kunt lezen.
Na het verzenden van het ingevulde formulier ontvang je van ons alle verdere inlichtingen.
