De zomerdagen schuiven langzaam maar zeker aan ons voorbij. De natuur heeft een andere wending genomen. Deze laat zich van haar mooiste kant zien, een pracht aan kleuren, paddenstoelen, dansende bladeren en nog veel meer. In de avond wat mijmeren over de voorbije vakantie, ontmoetingen….het zomerse gevoel blijft in menig hoofd en hart nazinderen.
Zo kom ik bij de zomerbedevaart naar Lourdes van vrijdag 15/ 07 t.e.m. donderdag 21 / 07. Thema : “ Ga aan de priesters zeggen”. In de vroege uren van 15 juli- de zomerse warmte is met ons-zijn op verschillende plaatsen al vrijwilligers in de weer om zieken te helpen. De rit naar Tourcoing is meteen een blij weerzien. We maken kennis met nieuwe bedevaarders , begeleiders, vrijwilligers en brancardiers. Iedereen wil helpen om wegwijs te geraken bij de gebruiken in het station en de trein. En er is de zorg om de bagage, rustgevende woorden zijn hier zeker op hun plaats. In de TGV worden allerlei voorzorgen genomen om zo comfortabel mogelijk de reis door te brengen. Daarvoor is heel wat voorbereiding gedaan de voorbije maanden. Dank aan veel helpenden handen! Als ieder zijn plaats heeft , kan de TGV tijdig vertrekken….Oef het is gelukt! Joepie we zijn naar Lourdes. Bij de treinreis worden verhalen met elkaar gedeeld- Coronatijd- 2j. geen bedevaart naar Lourdes!!! Bijpraten, familienieuws delen… ieder doet zijn verhaal.
In de late namiddag bereiken we Lourdes. Een verzengende hitte heet ons welkom. Het is goed voor de zieken er weer te mogen zijn. We gaan richting “Acceuil Notre Dame” we nemen er de 3° verdieping in. Met vele handen komt alles bij de juiste persoon op de juiste plaats. Het is goed dat we tijdig van de nachtrust kunnen genieten. Onze dagen krijgen een mooie invulling met goed voorbereide vieringen, gebedsmomenten, stilte, ontspanning. Een programma dat niet overladen is en waarin elk zijn of haar gading vindt. Tijdens de bedevaart proberen we grenzen te verleggen door met het bedevaarders van bisdom Bruggen en Antwerpen in gesprek te gaan. Dit is zeker de moeite waard en geeft het gevoel van verbondenheid.
De verpleegkundigen, vrijwilligers en brancardiers zijn een meerwaarde. De zieken vertrouwen erop en voelen zich veilig bij hen. Elk van ons is een schakel in Gods ketting. Maria onze hemelmoeder voelen we zo nabij en geeft een duwtje in de rug om er te zijn voor de zieken. In Lourdes worden en zijn we één grote familie. Lief en leed worden er gedeeld, vertrouwen geven en krijgen. Zoveel zieken en vrijwilligers uiten hun vreugde:“Dank je wel voor alles en tot volgend jaar”. We verlaten Lourdes met een hart vol dankbaarheid, een traan, een lach, een knuffel. Hopelijk tot volgend jaar. Moeder Maria waak over ons. De woorden nadien van onze nieuwe vrijwilligers blijven naklinken: Lourdes heeft mij geraakt, blij dat ik er kon bij zijn!
