SINT-PETRUS BERINGEN

Maar wie was nu eigenlijk Petrus?

Petrus is te herkennen aan de sleutels van de hemel

Petrus, Petros, Kefas (in het Aramees) - (grote) steen, rots – was volgens het Nieuwe Testament een van de twaalf apostelen van Jezus. Petrus was zijn bijnaam, die hem door Jezus werd gegeven. Oorspronkelijk heette hij Simon of Simeon. Hij was de zoon van Johannes en kwam waarschijnlijk uit Betsaïda. Hij was visser aan het Meer van Tiberias. 

Hij werkte samen met zijn broer Andreas en de zonen van Zebedeüs, Johannes en Jakobus. Jezus zag Petrus en Andreas vissen in het Meer van Tiberias en zei tegen hen: “Kom, volg mij! Ik zal van jullie vissers van mensen maken!”

Petrus was zonder twijfel een belangrijke leerling van Jezus. 

Steeds treedt hij op als woordvoerder namens de groep apostelen. 

Jezus zei tegen Petrus: “Jij bent Petrus, de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven, en al wat je op aarde bindend verklaart, zal ook in de hemel bindend zijn, en al wat je op aarde ontbindt, zal ook in de hemel ontbonden zijn.”

Dit wordt ook wel de traditio clavium genoemd, Latijn voor overdracht van de sleutels.

In de Rooms-Katholieke Kerk wordt Petrus als de eerste paus beschouwd.

In de apocrief ‘Handelingen van Petrus’ (geschrift gedateerd omstreeks het jaar 200) staan veel verhalen opgetekend over daden van Petrus in Jeruzalem en in Rome. Het einde daarvan speelt zich af tijdens de christenvervolgingen onder keizer Nero. Uit angst kozen velen ervoor de stad te verlaten. Ook Petrus verkoos veiliger oorden. Tijdens zijn vlucht had hij een nachtelijk visioen waarin hij Christus ontmoette die een kruis droeg. Petrus vroeg met verbazing: “Quo vadis, Domine?” (“Waar gaat u heen, Heer?”). Jezus antwoordde hem: “Eo Romam iterum crucifigi” (“Ik ga naar Rome om opnieuw gekruisigd te worden”). Dat antwoord van Jezus, dat vervolgde met de woorden: “omdat jij mijn lammeren in de steek laat”, bevestigt Petrus' rol als plaatsbekleder van de Heer. Petrus hernam zijn verantwoordelijkheid door terug te gaan naar Rome, zijn marteldood tegemoet. Petrus werd – op eigen verzoek, omdat hij uit eerbied niet op dezelfde manier als Jezus wilde sterven – met het hoofd naar beneden, ondersteboven gekruisigd, en vond zijn laatste rustplaats vlak bij de plaats waar hij gekruisigd werd, in de nabijheid van het stadion van de Vaticaanse heuvel.

In de kerktraditie is het graf van Petrus onder de huidige Sint-Pietersbasiliek in Rome.

Petrus heeft drie feestdagen. De belangrijkste is het hoogfeest van de Heilige Apostelen Petrus en Paulus op 29 juni. Volgens de overlevering zijn beide apostelen op dezelfde dag en binnen hetzelfde uur aan een marteldood gestorven. Daags na dit hoogfeest, op 30 juni is de gedachtenis van de eerste martelaren van de Romeinse Kerk.

De bevrijding van Petrus wordt gevierd op 1 augustus met het feest van Sint-Petrus’ Banden. Op 22 februari wordt binnen de katholieke kerk het leergezag (ex cathedra) met het feest van Petrus’ Stoel gevierd.

(Bron: Wikipedia)

‘SINT-PETRUS’, de nieuwe naam van onze pastorale eenheid verbindt de twee parochies wonderbaarlijk. Twee parochies met hun eigen eigenheid, die voortaan verder samen vissers van mensen willen zijn. Samen als één (multiculturele) parochiegemeenschap – onder de bescherming van Petrus, de rots – hun verantwoordelijk willen opnemen om de chistelijke geloofsleer levende te houden in het hart van de West-Limburgse mijnstreek.