In 1961 maakte wijlen pastoor Dictus Leus (1919-2001) een begin met de om de vijf jaar terugkerende traditie van de Lourdesbedevaart. Maandagmorgen 25 juli 2016 troepten 24 bedevaarders samen aan de kerk van Relst om met de bus naar Zaventem te rijden. Tijdig daar aangekomen, steeg het vliegtuig na strenge controles op om ongeveer twee uur later te landen in Tarbes bij Lourdes. Ook nu weer een bus om ons veilig en wel af te zetten bij het vertrouwde hotel Christ Roi, vlakbij het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw. Daar zouden we de komende dagen - een midweek heet deze formule - te gast zijn. We brachten een groet bij de grot en bekeken een film over het bedevaartgebeuren. In het kader van het Jaar van de Barmhartigheid betraden we het domein door de zogenaamde Poort van de Barmhartigheid. Een passend ritueel bij dit Heilig Jaar. De tweede dag deden we de kruisweg. We hadden de keuze tussen een vlakke en een rotsachtige. Deze laatste betekende alleszins een forse klim. Beide wegen mondden uit in de verzoeningsviering in de kapel van Sint-Patrick. Dinsdagnamiddag was er tijd voor een uitstapje naar de Pyreneeën: prachtige vergezichten en klaterende watervallen. Lichte paniek toen er een ziekenwagen met loeiende sirene kwam aanrijden en een helikopter boven onze hoofden cirkelde. En laat er dan bij het vertrek ook nog enkele mensen op het appel ontbreken! Er zal toch niets zijn gebeurd? Algehele opluchting toen de vermisten gelukkig weer opdaagden. Elke avond gaat de kaarsenprocessie uit en op dinsdag namen we als groep daaraan deel. Zo nu en dan kippenvelmomenten! Hetzelfde scenario woensdagmorgen bij de internationale eucharistieviering. Zingen en bidden in zoveel talen, dat is en blijft onvergetelijk. Het doet je wat, bij de verwelkoming ook de naam Kampenhout te horen weerklinken, gevolgd door luid applaus! Verschillenden van onze groep zongen mee in het koor en iemand mocht een voorbede doen in het Nederlands. Dat alles in de ondergrondse basiliek van Pius X, waar duizenden een plaats kunnen vinden. En dan was er op donderdag een excursie naar Cité St. Pierre, een instelling die mensen in financiële nood in staat stelt, ook naar Lourdes te komen. Gisteren een luisterrijke mis, pontificaal en overweldigend, vandaag een simpele viering onder ons in een schaapskooi. Tijd om - als afgevaardigde(n)! - de meegebrachte intenties voor God te brengen. In deze dagen merk je iets van de enorme rijkdom van ons geloof. En van de diverse wijze waarop dit tot uiting wordt gebracht. Katholiek, zo gek nog niet! In de namiddag bezoek aan de plaatsen waar Bernadette leefde, waarna deelname aan de sacramentsprocessie. En dan komt vrijdagmorgen 29 juli: om 6.00 uur genieten we het voorrecht, de eucharistie te mogen vieren aan de grot van de verschijningen. Steeds weer klinkt in teksten en gebeden de hoop door, iets van het hier beleefde thuis waar te kunnen maken. Vlug naar het hotel, ontbijt en dan inpakken en wegwezen. Enkele uren later landen we op Zaventem. Voor het eerst genoten van Okkeziel in vogelvlucht! De drukste dag van het jaar: 46.000 aankomsten op de luchthaven volgens de krant. En dat zullen we geweten hebben! Met de nodige vertraging geraken we eindelijk weer thuis. Blij en opgetogen, vooral om de goede geest waarin alles kon verlopen. Dank aan deelnemers en organisatoren! (pater Jan)
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.