Een klare stem en heldere uitleg maakten mee dat de aanwezigen geboeid luisterden.
Een foto die de warme ontvangst symboliseerde. Schaterlachend namen we afscheid.
Hebt u naklanken gehoord van ‘Naklanken van Luther’? Wij wel. Dominee Fuite pakte de aanwezigen in met zijn open blik op protestantisme en oecumene. Hij is zeker geen hardliner die terugplooit op de eigen identiteit. Met veel respect voor zoveel godzoekers en voor verscheidenheid in Gods huis kwam hij ons ook tegemoet. De avond inhoudelijk samenvatten is onbegonnen werk. Maar we publiceren graag zijn dankwoordje en het gedicht van zijn hand, waarnaar onmiddellijk verschillende aanwezigen vroegen. We besloten immers de avond biddend en zingend. Dat moment raakte velen. En heel veel spontaan applaus was er voor de drie muzikanten op het oksaal. Zij kaderden op originele wijze de verschillende thema’s die de dominee aanbracht.
“Het was een heel fijne avond. Ingrid, mijn echtgenote, en ik wonen al dertig jaar in Kampenhout, waar onze beide dochters opgroeiden, naar de kribbe gingen, de basisschool en de eerste jaren middelbaar volgden en waar we ons nog steeds bijzonder thuis voelen. Zelf was ik blij verrast door de toch wel zeventig aanwezigen in de Sint-Stefanuskerk te Nederokkerzeel en de erg goede vragen. Ik werd vooral getroffen door de sfeer van erkenning en herkenning. En dat allemaal in de Gebedsweek voor de eenheid van de christenen.
‘And the world will be as one.’”
dominee Steven H. Fuite
ALS DE NACHT VALT
Als de nacht valt
is de dag omgevlogen
waarop werd gelogen,
gelachen, bemind.
Een wolk over daken
vouwt vocht tot een laken;
de donkerte wint.
Als de nacht valt,
wordt de dag opgeborgen,
drie delen verlangen en zorgen
in één deken gerold.
De wereld veroudert,
mijn taal wordt gelouterd,
tot stilte gestold.
Als de nacht valt
en ik lig al woelend
de dag na te voelen,
dek Jij me dan toe?
O, God, stop mij onder
in het geloof in het wonder
dat ik boven kom.
Als de nacht valt
en de maan niet wil komen,
dan dromen de vromen
een gat in de lucht.