Beste mensen in Kampenhout e.o.,
Vandaag dinsdag na Pasen, eindelijk wat tijd en rust na de drukke dagen rond Goede Week en Pasen. Eigenlijk was het al begonnen in de veertigdagentijd met meer activiteiten dan anders. Aswoensdag was een goede start, waarbij we een citaat van paus Franciscus als motto hadden genomen: ‘De werkelijkheid omarmen zoals ze is’. Iets wat hij had gezegd tijdens de Wereldjongerendagen in Panama. Dit was trouwens een groots evenement, dat nog steeds nazindert in onze parochie. Twee van onze jongeren namen eraan deel met pater Kumar, mijn collega, en een uitgebreide ‘fundraising’ maakte dat mogelijk. Zoiets vergroot natuurlijk de betrokkenheid bij de christenen ter plaatse. Ja, ‘de werkelijkheid omarmen zoals ze is’, dat bleef me bij tijdens de weken van voorbereiding op het paasfeest, dat hier met recht het hoogtepunt van de kerkelijk jaar kan worden genoemd. Betrokkenheid is een groot woord, dat hier echter met inhoud wordt gevuld. Of het nu was op Palmzondag met de palmtakken, die hier rechtstreeks van de bomen komen, de wijding van de Oliën door de bisschop, de voetwassing en de aanbidding op Witte donderdag, de kinderkruisweg op Goede Vrijdag, uitgebeeld door de misdienaars, de kruisverering, en dan als hoogtepunt de paaswake op twee locaties (kerk én parochiezaal, simultaanuitzending), ik mocht ervan genieten en bedacht met een beetje weemoed, dat dit nu de laatste keer zal zijn. Gisteren - paasmaandag - gingen de heilige dagen ten einde met de paasviering voor de ‘senioren-medeburgers’, de leden van Zieken- en Bejaardenzorg parochie Noord. Eerst een dienst in de kerk en dan paasfeest in de zaal. Het bestuur had de voorbije dagen 400 flesjes met water gevuld en van een sticker voorzien. Al deze flesjes werden tijdens de paaswake gezegend en zullen nu hun weg vinden naar de mensen die niet naar de diensten kunnen komen. Met grote moeite is men aan paaseitjes kunnen geraken. Het is al een probleem vanwege de warmte en de smeltende chocolade, maar dankzij sponsoring, ook vanuit Europa, is het dan toch weer gelukt.
Ja, die warmte! Ik heb eronder gezucht de voorbije weken (maanden) van de droge tijd (eind januari tot eind april). Soms niet om te harden, maar dan dacht ik maar aan de woorden van de paus: ‘De werkelijkheid omarmen zoals ze is!’ Deze keer ging de hitte hier ook nog eens gepaard met een ware insectenplaag, binnens- en buitenshuis. Mijn bloed moet wel smaken, want ze wisten mij goed te vinden. Airco of geen airco, ze zijn er en ze laten je niet met rust. Gezondheidsproblemen maken mij erop attent, dat ik stilaan moet beginnen met loslaten om me op een nieuwe levensfase voor te bereiden. Maar goed dat ik dit in mijn leven heb leren inoefenen en daar profiteer ik nu van. Zo staat mijn vertrek gepland voor oktober van dit jaar. De juiste datum is nog niet geprikt, maar dat zal weldra gebeuren. Ik weet dat ik heel wat moet achterlaten wat ik op mijn nieuwe plek niet meer zal terugvinden. Maar ook dat is nu eenmaal ‘de werkelijkheid omarmen zoals ze is’. Het zal weer heel anders zijn, maar ook in die nieuwe situatie hoop ik mij nog nuttig en verdienstelijk te kunnen maken. Wat evenwel niet wil zeggen, dat ik weer naar Kampenhout zal komen. Dit hoofdstuk heb ik augustus 2016 dankbaar afgesloten. Dat ik al eens zal helpen of vervangen wanneer er een beroep op mij wordt gedaan, behoort zeker tot de mogelijkheden. Alles echter met medeweten van en na afspraak met hen die nu verantwoordelijkheid dragen. Niets is hinderlijker dan wanneer oudgedienden hun opvolgers voor de voeten lopen.
Voor het overige moet ik u van harte danken voor de betoonde belangstelling en alle tekenen van verbondenheid. Ook voor de financiële ondersteuning! Het is mij onmogelijk om iedereen persoonlijk te schrijven. Langs deze weg stuur ik u op deze derde paasdag - we zijn nog in het octaaf - deze rondzendbrief met hartelijke groeten en wens ik u gezegende paasdagen. Vandaag is de regentijd pas echt begonnen. De hele dag door zware stortregens met als gevolg hele straten en huizen onder water. Maar dat is allemaal nog klein bier, vergeleken bij wat in Sri Lanka met Pasen is gebeurd! Ook de brand in de Notre Dame van Parijs heeft mij bezig gehouden. Tot later op het jaar!
Uw dankbare
pater Jan Verboogen SDS
Paramaribo
Suriname