Samen sterk

Hoe vertel je kleine kinderen dat je niet hoeft bang te zijn, na aanslagen, zoals die in Brussel, een jaar geleden? Ik herinner me het Franse jongetje dat door zijn papa gerustgesteld werd. Maar niet iedereen kan de juiste woorden vinden om de kinderen te troosten en toch de realiteit niet te verdoezelen. Inne Vanden Wijngaert heeft voor een hulpmiddel gezorgd. We hebben met haar een gesprek.

Inne woont in Veltem en is getrouwd met Stef Bogaerts. Ze is de mama van Zoé (14 jaar) en Sterre (10 jaar). Inne werkt sedert 2000 als kleuterleidster in de basisschool Ter Bronnen in Kampenhout. Als tiener was ze reeds gepassioneerd door schrijven. Maar studeren, werken en een gezin krijgen duwden die passie wat op de achtergrond. Pas enkele jaren geleden is ze opnieuw begonnen met het schrijven van kinderverhalen, die in de eerste plaats bedoeld waren voor de kleuters in haar klas. Zo gaf ze haar passie voor prentenboeken en voorlezen inhoud.

Bij het publiceren van een boek komt heel wat kijken, zoals het zoeken van een uitgeverij. Dit is je eerste boek. Daarbij is het een prentenboek, dus een goede illustrator is belangrijk. Hoe verliep de zoektocht naar een illustrator en een uitgeverij?

Vorig jaar in april heeft Inne het verhaal aan een drietal uitgeverijen bezorgd. Omdat het de eerste keer was, had ze geen grote verwachtingen. Maar nog geen week later kreeg ze een telefoontje met het goede nieuws. ‘Natuurlijk was ik ontzettend blij’, zegt ze. ‘Eerst moest ik wat kleine aanpassingen doen aan de tekst, maar eens deze was goedgekeurd gingen de uitgeverij Clavis en ikzelf samen op zoek naar een illustrator. We kozen voor Ina Hallemans, omdat zij bekend staat voor haar natuurillustraties. Ze kan ook heel mooi emoties weergeven in de dieren die ze tekent, en dat vond ik toch heel belangrijk voor dit verhaal.’

Waarover gaat Samen Sterk?
‘Het verhaal heb ik geschreven naar aanleiding van de aanslagen in Brussel. Hoe leg je zoiets aan jonge kinderen uit zonder ze bang te maken? Over dit onderwerp bestaan immers weinig tot geen prentenboeken. Daarom kroop ik in mijn pen. Ik had al snel een duidelijk beeld van het verhaal. Eens ik de situatie wist waarover ik wou schrijven, was het nog op zoek gaan naar gepaste personages, want bij een prentenboek zijn illustraties uiteraard van groot belang. Schrijven doe ik aan tafel, met zicht op de tuin. Zo zie ik van op mijn stoel onze twee konijnen (een bruin en een gevlekt). Zij zijn het ene moment de beste vrienden, het andere moment kunnen ze elkaar niet uitstaan. Toen ik hen bezig zag had ik mijn personages. Konijn en Haas waren geboren. Daarna ging het schrijven vanzelf …’

‘Het verhaal legt op een zeer symbolische en kindvriendelijke manier uit hoe snel we met vooroordelen en boosheid worden geconfronteerd. Zo staat Haas symbool voor iemand die anders is dan wij, zoals een ander land, een vreemde taal, een andere huidskleur. Konijn heeft het daar eerst moeilijk mee, weet niet goed hoe het daarmee moet omgaan en trekt daardoor verkeerde conclusies. En dan is er nog Egel die symbool staat voor het kwade, zoals oorlog en geweld, en dus eigenlijk de echte oorzaak is van wat er allemaal verkeerd gaat in het bos … Kortom, een hartverwarmend prentenboek voor kinderen van 4 tot 8 jaar, dat op een symbolische manier een weerspiegeling geeft van onze huidige maatschappij, maar wel met de nadruk op vriendschap en samenzijn.’

Wat wil je dat jonge kinderen onthouden of leren uit je boekje?
‘Het boek legt op een kindvriendelijke manier uit dat er, net zoals Egel, soms mensen zijn die kwaad zijn en dit gevoel niet van zich kunnen afzetten, waardoor ze soms onbegrijpelijke dingen doen. Maar dat het belangrijk is om, als het moeilijk gaat, voor elkaar te zorgen en te kijken naar de mooie dingen rondom ons. Want ook al is Egel zo boos, Konijn en Haas leren ons wél op een gepaste manier om te gaan met boos zijn, en ook dat, als je goed kijkt, iedereen iets leuks heeft …’

Hoe reageren de kleuters op je prentenboek?
‘De kleuters reageren heel positief. Ze kunnen zich goed inleven in de personages en begrijpen heel goed waarover het gaat. Zo vinden ze het gedrag van Egel echt wel ongepast. Het verhaal biedt een aanknopingspunt om met kleuters te praten over sociale vaardigheden. En uiteraard is het heel belangrijk dat jonge kinderen kunnen genieten van een gezellig en knus (voor)leesmoment bij het horen/lezen van mijn verhaal!’

Jouw kinderen zijn al wat ouder. Wat vonden zij van je boek?
‘Ze vinden het allebei een leuk verhaal en ze zijn toch wel fier dat het verhaal gebaseerd is op hun huisdieren. Sterre heeft het dan ook al meerdere keren gelezen.’

Komt er een vervolg?
‘Nu ik de smaak te pakken heb, ben ik weer volop bezig met schrijven. Hopelijk groeit uit één van mijn nieuwe verhalen een volgend prentenboek …’

Inne vroeg me, te vertellen dat ze haar boek opgedragen heeft aan haar mama, Arlette Vanhorenbeeck, die in 1993 omgekomen is in een auto-ongeluk. Arlette woonde in  Buken. De kans is dus groot dat lezers uit Buken zich haar nog herinneren …

Een sterke boodschap over liefde. Een bijbelse boodschap ook … weet je wel … je naaste beminnen … maar ook je vijand. Het prentenboek is verkrijgbaar bij de meeste boekhandelaars.

Een mooi initiatief en meteen ook een mooi eerbetoon aan de slachtoffers van de aanslagen van 22 maart van vorig jaar.
pastoor Patrick