Surinaamse bevindingen

Ruim vóór Kerst stuurde pater Jan ons een ‘artikeltje’, waarin vooral tussen de regels te lezen is, hoezeer ‘zijn’ Kampenhout hem dierbaar blijft. Hij vroeg voorzichtig, of het in deze kolommen kon verschijnen, maar gezien de omvang moest het hier wekenlang wijken voor de actualiteit.

Tel uw zegeningen …

Het klinkt misschien wat oneerbiedig, maar er wordt heel wat afgezegend in dit land. In de eerste weken van het schooljaar was ik zo ongeveer in alle katholieke scholen van Noord voor de officiële opening. Die begint ‘s morgens met het hijsen van de Surinaamse vlag onder het zingen van het volkslied. Alle leerlingen in uniform opgesteld op de speelplaats. En dan kinderen en leerkrachten rijkelijk met wijwater besprenkelen, zo ook de lokalen. Veel verjaardagen (‘biggi jari’) kennen ook een speciale zegen, door de Kerk aan huis te brengen. In de luttele maanden hier in Suriname zegende ik meer woningen in dan in twaalf jaren Kampenhout samen. Opvallend ook de veel gebezigde afscheidsgroet ‘Gods zegen’, ‘een gezegende avond’, ‘gezegende nachtrust’, niet alleen mondeling, maar ook in vele internetberichten - op zijn Surinaams ‘blessi, blessi’. Toch wel anders dan ons ‘hoi’. Critici zullen zeggen: balanceer je nu niet op het randje van magie? Is hier geen sprake van een primitiviteit die wij al lang achter ons hebben gelaten? Of weer vóór ons hebben? Dingen kunnen méér zijn dan zichzelf, daarvoor zijn wij helaas een beetje blind geworden. Met dat al zit ik midden in het cultureel, religieus en antropologisch aanpassingsproces, oftewel de inculturatie! Nu, doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg! Het is gewoon een groot goed als je de kunst verstaat, je te kunnen aanpassen. Maar dat wist u al lang! Ja tóch?

Kampenhoutse cultuur

Twaalf jaar Kampenhout, dat kun je niet zomaar naast je neerleggen. Je wordt erdoor gekleurd, je leert bepaalde dingen en neemt ze over. Het wordt een stuk van je leven. Inculturatie heet dat in geleerde taal! Zo is er bijvoorbeeld het kruisteken … Bij de catechese aan communicanten en vormelingen en ook bij volwassenen komt het steevast ter sprake. Ik noem het graag een samenvatting van ons geloof. Maar hoe leer je dat aan? Met uw welnemen maak ik hier dankbaar gebruik van wat ik in Kampenhout leerde: het gezongen kruisteken op de wijze van een Nederlands kinderlied. Met bijbehorende gebaren. Reeds meermaals gepraktiseerd, het laatst nog onder het toeziend oog van onze bisschop, die zag dat het goed was en didactisch verantwoord. Kampenhoutse cultuur dus in Suriname! Prachtig tóch?

Afscheidsgeschenk

In mijn vorig artikeltje beloofde ik, de bestemming te laten weten van de ontvangen gelden bij mijn afscheid. Welnu, hier in de Driekoningenparochie bestaat het zogenaamde studiefonds, dat zich ten doel stelt kinderen en jongeren uit minder begoede families financieel te ondersteunen. Alle gelden zijn integraal op de rekening van dit fonds gestort en wel in euro’s, gezien de verdergaande ontwaarding van de Surinaamse dollar. Ik hoop zodoende in de zin van de gevers te hebben gehandeld. Dank u nogmaals!

Kerstmis en Nieuwjaar

Momenteel is het hier behoorlijk warm, maar dat is op zich niets bijzonders: 34°C wijst de thermometer aan. Vandaag gelukkig wat afkoeling na een tropische regenbui, kenmerkend voor wat men de kleine regentijd noemt. Kerstmis bij zulke temperaturen zal een heel eigen gewaarwording zijn. Een volgende keer meer daarover. Voor nu alvast een zalig kerstfeest en vrede en alle goeds in 2017! With love (witloof) from Paramaribo!

uw dankbare pater Jan