Vakantie

God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen,

zich even kan losmaken uit het gareel

van de zorg en verantwoordelijkheid,

dat los en vrij de aarde kan proeven en ruiken

en de lucht en het water en de mensen erbij.

Geef mij een hart, God, dat klein als een kind

de verrassing beleeft van elke nieuwe horizon,

dat zich laat drijven op de wolken

en gaat rusten in de ondergaande zon.

Geef mij een hart dat nog kan luisteren

naar de vogels, en kan glimlachen

bij de verre geluiden van koeien

als de morgen begint.

Geef mij een hart, God, een open hart

en open handen om naar de mensen toe te gaan,

te luisteren naar hun verhalen en te snoepen

van hun vriendschap als de avond valt.

Geef mij een hart dat uitnodigt

- als een rustbank in de lommer -

iedere voorbijganger,

iedere mens langs de baan.

Geef mij een hart dat zich wil bekeren

tot de eenvoud en het geluk om kleine dingen,

een hart dat kan bewonderen zonder te bezitten,

en kan bidden zonder woorden.

Een hart dat doorheen de dingen

kan schouwen naar uw eeuwigheid.

En of ik dan in een vliegtuig zal stappen

of mijn fiets zal gebruiken,

of ik de andere kant van de wereld

of de andere kant van mijn dorp zal zien,

of de kracht van mijn lichaam

zal meten met de golven,

of stil van de zetel naar het bed zal gaan:

Geef mij een hart dat vakantie kan nemen, God,

en dan is het feest al begonnen.

(Manu Verhulst)