Wat na Pater Jan!

Federatie Kampenhout: op weg naar de pastorale zone …

Op maandag 15 februari kwamen de leden van de vier parochieploegen van de federatie samen om het aangekondigde vertrek van pater Jan te bespreken, die op vraag van zijn congregatie in september naar Suriname trekt.

Tijdens deze ontmoeting werd ingegaan op de inhoudelijke en praktische gevolgen hiervan, maar tevens uitdrukkelijk tijd en ruimte voorzien om uiting te geven aan de vele bekommernissen die hierover in de vier gemeenschappen leven.

We begonnen met dit laatste. Bij een beeld van donkere wolken die samenpakken boven een ruige zee, werd de aanwezigen gevraagd, bij zichzelf na te gaan, wat deze situatie met hen persoonlijk doet, welke donkere wolken zij aan de (pastorale) horizon zien opduiken. Deze oefening leverde heel wat materiaal op, vooral - maar niet alleen - in verband met praktische beslommeringen. Want, zoals een deelnemer het formuleerde: ‘Pater Jan is het bindmiddel tussen de vier parochies.’ Hoe moet het nu verder zonder hem? Hoe zal het moeten gaan met de begrafenissen, met de doopsels, de huwelijken en de communies? En met de vieringen in het weekeinde? Algemeen leeft de vraag naar houvast en naar duidelijkheid over de organisatie van de pastoraal in de federatie. Maar tegelijk weerklinkt ook de roep naar (nog) meer onderling contact en samenwerking. Het benoemen van donkere wolken aan de horizon doet uiteraard de hemel niet direct opklaren, maar het schept wel ruimte om ook hier en daar lichtpuntjes te kunnen zien. In een volgende stap werden de leden van de verschillende parochieploegen onder elkaar verdeeld, zodat aan elke tafel een staalkaart van de federatie aanwezig was. Gevraagd werd, in deze groepen op zoek te gaan naar lichtpunten, naar perspectieven met zicht op een toekomst voor de Kerk in de federatie. Dit leverde alvast een geanimeerd gesprek op en een verrassend lange lijst van positieve noten. Zo is er veel goede wil aanwezig en ‘goesting’ om de zaken aan te pakken. Veel vertrouwen ook en samenwerking op tal van terreinen. De federatie heeft dan ook al heel wat (woelige) watertjes doorzwommen. ‘Er ligt een stevige fond in de federatie’, zo werd gesteld en door velen bevestigd. Tegelijk is er ook hier nood aan duidelijkheid. Waarop zal er bv. in de liturgie nog gerekend kunnen worden? Nog één keer per maand een viering door een priester? En wie zal de pastorale eindverantwoordelijkheid in de federatie opnemen? Dit eerste deel over duisternis en licht werd afgesloten met een korte bezinning rond het verhaal van Abraham die God vraagt, de stad Sodom te sparen, zelfs als er maar één rechtvaardige aanwezig is (Genesis 18).

Na de pauze werd vervolgens de praktische vraag gesteld: ‘Wat nu?’ Om een en ander toe te lichten werd hier gebruik gemaakt van een afbeelding van een DNA-streng of helix. In een dergelijke helix worden twee lijnen van zogenaamde codons aan elkaar gekoppeld en in elkaar verstrengeld, met daartussen op regelmatige afstand overbruggingen. In de gebruikte afbeelding hebben beide lijnen een eigen kleur: blauw en rood. Hiermee willen we de dubbele beweging aanduiden die in de federatie nodig zal zijn om het vertrek van pater Jan op te vangen. Langs de blauwe lijn zal men op zoek gaan naar praktische oplossingen voor de inrichting van de pastoraal in de federatie, bv. de regeling van de begrafenissen, de afspraken rond samenwerking op verschillende domeinen enz. Deze taak zal de federatieploeg op zich nemen. De rode lijn symboliseert het op zoek gaan naar de Kerk in de toekomst. Hoe kunnen wij er hier en nu voor zorgen dat er in deze gemeenschappen over tien of zelfs twintig jaar nog Kerk zal zijn? En vooral, wat moeten we daar nu voor doen? Voor deze groep worden vrijwilligers gezocht die mee willen nadenken over deze vragen en op zoek willen gaan naar inhoudelijke en praktische aanzetten. Net zoals in de afbeelding zijn er ook hier dwarsverbindingen of ‘bruggen’ nodig: beide lijnen weten best van elkaar, waar men mee bezig is en stemmen hun werk op elkaar af.

Concreet wordt er opgeroepen, binnen een niet al te lange termijn met de groep van de ‘rode lijn’ van start te gaan. Vrijwilligers kunnen zich aanmelden bij federatiecoördinator Vik Meeuws, zie hieronder.

Na nog een korte vragenronde werd deze eerste avond afgesloten, maar het laatste woord over deze aangelegenheid viel nog lang niet. Dat is althans de verwachting en de hoop …

(Dirk Claes, Mechelen)