Liefst brandend. Het kijkt dieper dan de ogen. Door de kruisschande ontredderd keren de Emmaüsgangers Jeruzalem de rug toe. De derde dag loopt zonder opstanding ten einde. De schimmige geruchten die rondgaan, houden hen niet in de stad. ‘Hij’ is nog niet gezien. Hoe erkenbaar! Vlagen van verdriet en gebroken hoop benemen ook ons vaker het zicht … Maar dan! De Vreemdeling die hen vervoegt, opent de ‘tragen van hart’ gaandeweg de ogen. En het deert niet, dat Hij op het ogenblik van de herkenning weer uit het zicht verdwijnt. Ze weten nu met het hart: Hij leeft! Dat andere bestaan, maar dezelfde Heer! Nog in de nacht haasten ze zich op hun stappen terug. En aangekomen raken ze hun opwinding amper kwijt, want ook de blijvers hebben groot nieuws.
De strategie van de Verrezene verdient nadere beschouwing. Door zich van de domme te houden laat Hij de twee de gebeurtenissen oprakelen. Door hun de Schriften te ontsluiten kadert Hij zichzelf in Gods liefdesplan. Door bij hen te blijven gaat Hij in op hun brandend verlangen. Door het brood te breken breekt Hij ook hun laatste twijfel. En laat dat nu net de hele inhoud van de eucharistie zijn. Hem levendig in herinnering houden, Hem uit de Schrift begrijpen, Hem om nabijheid en bijstand bidden, Hem breken en delen tot sterking in zijn spoor. De derde Pasen. De zondag van Emmaüs of van Petrus, zo u wil. We horen in de Handelingen zijn maidenspeech, we lezen uit zijn eerste brief en vernemen aan het einde van het evangelie, wat hem te beurt viel.
