Al enige tijd woont Nilesh in de salesiaanse gemeenschap van Sint-Denijs-Westrem. Nilesh is 30 jaar en komt uit het Noord-Westen van India. “Mijn vader is een kleine boer en mijn moeder is een huisvrouw. Ik heb drie broers. Het leven van mijn parochiepastoor raakte me en inspireerde me om religieuze te worden.” In de salesiaanse provincie Bombay heeft Nilesh het noviciaat gevolgd en de spiritualiteit van Don Bosco leren kennen. Na drie jaar filosofie is hij naar Rome gestuurd om missiecursus te volgen, want missionaris worden was en is zijn grote verlangen. Hij werd als missionaris gezonden naar Vlaanderen. Op dit ogenblik is hij bezig met zijn pastorale stage. Kerk en Leven mocht van hem een interview afnemen.
Welke waren jouw eerste stappen in België?
Ik studeerde eerst en vooral Nederlands aan het Instituut voor Levende Talen in Leuven. Daarna heb ik twee jaar in Don Bosco Hechtel gewoond, waar ik actief was in de school. Later studeerde ik theologie aan de KUL. Ik werd op 2 februari 2025 diaken gewijd. Mijn priesterwijding zal plaats hebben op 6 januari 2026 in mijn parochie in Rajasthan, India.
Vanuit India naar Vlaanderen … een wereld van verschil?
Inderdaad. Eerst moest ik mij aanpassen aan de eetgewoonten, niet alleen wat betreft het soort voeding, maar ook aan de frequentie en het tijdstip van de maaltijden. In India eten we ’s avonds een volledige warme maaltijd, terwijl het hier de gewoonte is om ’s avonds lichter te eten en dat al vrij vroeg, rond 17.45 of 18.00 uur. In mijn cultuur eten we daarentegen meestal pas rond 20.30 uur.
En dan het weer. Koud en nat! Ik ben destijds aangekomen in januari, de koudste maand van het jaar. Maar ook de cultuur is helemaal anders, zoals de wijze waarop mensen met elkaar omgaan. Het sociale leven hier leek veel individueler en afstandelijker dan in mijn thuisland. De manier waarop mensen zich kleden is ook heel anders: in India dragen veel mensen traditionele gewaden op een sierlijke manier, terwijl in België vaak moderne kleding praktisch en eenvoudig wordt gedragen.
Ook het leven in salesiaanse gemeenschap is anders. Hier bestaan de gemeenschappen vooral uit oudere medebroeders, in India zijn er meer jonge salesianen.
Wat trekt je zo aan bij de salesiaanse spiritualiteit?
De spiritualiteit van Don Bosco steunt op drie pijlers: redelijkheid, hartelijkheid en geloof. Daarmee vertrouwen wij op de kracht van het hart, de kracht van het verstand en de kracht van God. De hartelijke omgang tussen opvoeder en jongere staat nog steeds centraal en in die geest wil onze gemeenschap een thuis, een school, een speelplaats en een zinplek voor jongeren zijn. Wij vinden het belangrijk dat jongeren zich bij Don Bosco thuis kunnen voelen, kunnen leren om verantwoordelijkheid te laten opnemen, kunnen creativiteit tot uiting brengen en kunnen groeien in het mens-zijn in al zijn dimensies. Op die manier kunnen jongeren hun talenten ontplooien, verantwoordelijkheid opnemen en hun leven zin geven.
De kerk in Europa staat voor grote uitdagingen. Hoe sta jij in deze context?
Ik geloof dat de Kerk niet verdwijnt, maar verandert. Ik stel vast dat het geloof meer gaat groeien, het trekt weer jongeren aan. We moeten voor hen de ruimte creëren waarin ze zichzelf kunnen zijn. We moeten samenwerken met iedereen, elk vanuit zijn of haar charisma. Aan de jongeren geef ik deze raad: wees blij, wees nabij, vertrouw op God en geef je talenten en tijd om anderen te helpen.
Het is belangrijk dat we veel aandacht geven aan jonge gezinnen, zodat zij het geloof kunnen doorgeven aan hun kinderen.
Het is de verantwoordelijkheid van iedere christen om het voorbeeld te geven, om te tonen dat wij als christenen het verschil maken.
Waar haal jij de kracht voor je apostolaat?
Ik vind veel kracht in mijn persoonlijk gebed, zonder persoonlijk gebed zou ik dit niet volhouden maar ook in het gezamenlijk gebed en de steun van mijn medebroeders.
Interview: Johan
