Een kruis boven de voordeur betekent al eeuwenlang zoveel als: je bent welkom. En voor christenen behalve dit welkom ook dat Christus de bewoners en de bezoekers van het huis beschermt.
Kruisbeeld in de kerk
Boven het massief - marmeren hoofdaltaar van 600 kg. – een geschenk van ACV-Hout en Bouw – stijgt een levensgrote Verrezen Heer. Het bronzen beeld is gebeeldhouwd door pater Rik Van Schil, O.F.M. (1931-2020).
Enkele meditaties bij het kruis
Het kruis in de Christus Koningkerk is geen traditioneel kruis gelijk wij dat kennen. De Christus doet eerder denken aan de verrezen Heer. Hij is niet vastgenageld, vertoont geen wonden aan handen of voeten en is gekleed in een soort priestergewaad met een stola.
De versiering rond de Christus doet me denken aan een schip dat op het water dobbert. Hij komt precies van het kruis en loopt over het water naar ons toe. De handen van de Christus nodigen ons uit om bij Hem te komen. Hij komt tot ons in de eucharistie. Hij is er altijd voor ons zolang we onze ogen op Hem richten.
Wat zegt Rik Van Schil?
Het werd een Christus die levend voor zijn kruis staat, met gespreide armen en met open ogen. Een bewuste keuze, want hij wilde niet zoals vele van zijn voorgangers het lijden en aan de dood van Christus te veel aandacht schenken. Want door te sterk en vooral veel te uitsluitend het accent op het lijden te leggen, gaan we eigenlijk voorbij aan de essentiële zin van de kruisdood van Christus.
Het is juist deze wezenlijke betekenis van de kruisdood die de kunstenaar in zijn creatie wil uitbeelden: Christus´ passie is pas voltooid met de verrijzenis. Daarom zweeft Hij er los voor, alsof Hij al aan het verrijzen is. Zo gaat de kunstenaar een stap verder dan de vroeg romaanse beeldhouwers die Christus ook al levend en ongebroken voorstelden, maar hem ondertussen toch maar bleven vastnagelen aan het kruis.
Omdat zijn handen los zijn, staat hij als het ware gereed om de hele mensheid te omarmen. Hij is - en iconografisch is dat een volstrekte nieuwigheid - de gekruisigde Christus van de liefde geworden. De kunstenaar zelf zegt: ‘Is het immers niet door Christus dat wij weten dat God een liefhebbende God is?’ De blik die uit Jezus’ ogen straalt, sluit hierbij aan: die alles omvattende liefde, dat alles omvattend mededogen, dat alles omvattend begrijpen.
Het kruis: wat zegt ons dat?
Het kruis heeft enerzijds de negatieve dimensie, die van het lijden. Als marteltuig wijst het kruis ons onvermijdelijk op het kwaad in de wereld en houdt het ons voortdurend een spiegel voor: is het passieverhaal niet ook ons verhaal? Is het ‘neen’ tegen Jezus zoals dat bij de kruisiging luidde bij farizeeërs, hogepriester, het gewone volk en leerlingen, niet ook ons ‘neen’. Vertelt het passieverhaal niet ook over onze onmacht en onze onwil, over het ‘neen’ van de mens in het algemeen?
Maar anderzijds is er ook de positieve dimensie, die van de verrijzenis en dus de hoop. De hoop dat het kwade, en ook de dood zelf, niet het laatste woord zullen hebben, dat er altijd mensen zullen zijn die, gedreven door Gods geest, tegen het kwade zullen optreden en dat het kwade uiteindelijk van binnenuit vernietigd zal worden. Het gaat erom je open te stellen voor Jezus. Hem met geduld en volharding gaandeweg dieper te leren kennen, biddend en je engagerend in de liefde. Liefde die we krijgen in overvloed van de Geest. Zoals ook het Christusbeeld in de kerk ons uitnodigt Hem in ons hart met vreugde te ontvangen. De vreugde van het evangelie die we kunnen uitstralen en delen met alle mensen. Welkom in onze kerk.
Fernand
