Mensen zoeken om gelukkig en vredevol te kunnen leven. We zoeken vrienden om samen naar het voetbal te gaan, om een toneelstuk te gaan bekijken, we organiseren een gezellig samenzijn, een etentje, een barbecue of een tuinfeestje. Alle gelegenheden zijn goed om van het leven te genieten. Vreugdevol door het leven gaan is het doel. Niet overleven maar leven.
En ons christelijk leven?
Zijn we ook op zoek om een gelukkige en vreugdevolle christen te zijn? Er worden ons heel veel kansen aangeboden, aan ons om deze te grijpen.
Ons persoonlijk gebed, onze dienstbaarheid, deelnemen aan een gebedsgroep. Het helpt allemaal. Maar een heel grote hulp is de zondagsviering. Hier kom je elke week dezelfde mensen, vrienden tegen. Zij komen zich voeden aan de bron van het geloof, de eucharistie. Je wordt er verwelkomd. Je leert elkaar beter kennen en je viert samen de ontmoeting met de Heer en de kracht van het woord van God. Dit alles hebben we nodig om een vreugdevolle christen te zijn, te worden en te blijven.
De nieuwe parochie
De Heilige Petrus en Paulusparochie is voor de ene een enthousiasmerend avontuur dat nu al goede vruchten afwerpt en toekomstperspectief biedt. Voor anderen is het een nachtmerrie, opgelegd van hogerhand, waarin ze zich zien verdwijnen in de grote parochie. De oprichting van 10 dekenaten en 43 nieuwe parochies in 2016 was de start van een herstructurering die missionering en bekering tot doel stellen.
Paus Franciscus
Men wordt niet als christen geboren, men moet het worden. Paus Franciscus schrijft in ‘De vreugde van het evangelie’ dat de hernieuwing van de parochie niet start met een doorlichting of een strategie. Het begin is de vreugde van het Evangelie. Om een missionaire, uitnodigende en aantrekkelijke Kerk te zijn, is de vreugde van het grootste belang. Niet zomaar wat vreugde, maar de vreugde om wie God is, de vreugde van het evangelie. In tijden van krimp en van kerkelijke zorgen kan de vreugde als vertrekpunt ons bevreemden, maar ook helpen. De vreugde van het evangelie vult het hart en het hele leven van allen die Jezus ontmoeten. Allen die zich door Hem laten redden, worden bevrijd van zonde, droefheid, innerlijke leegte en eenzaamheid.
De parochieploeg
De parochieploeg coördineert en leidt de plaatselijk kerkgemeenschap in haar drie pastorale kerntaken: liturgie, verkondiging en diaconie en heeft daarnaast bijzonder oog voor gemeenschapsopbouw, een integraal medewerkersbeleid en de materiële en financiële zorg voor de parochie. Ze ontwikkelt een constructieve visie op de Kerk in de wereld van vandaag en draagt die uit in de parochie. Ze bepaalt de parochiale beleidsprioriteiten en formuleert daaromtrent haalbare doelstellingen.
Denkdag parochieploeg
Op zaterdag 17 juni hadden we de denkdag van de parochieploeg met als thema “Niet overleven maar leven”. De parochie van de toekomst.
Deze bijeenkomst vond plaats in het rustige Domein Menas in Sint-Maria-Aalter. Het was vicaris Joris Polfliet die ons de weg toonde naar de nieuwe parochie.
Ik noteerde: In tijden van krimp dreigt immers de kramp van het zelfbehoud. Jammer genoeg ontbreekt dan een ontspannen houding om uitnodigend en aanspreekbaar te zijn voor de mensen van vandaag. Voor de pastorale vernieuwing is het noodzakelijk dat we meer missionair worden, meer wervend en open om een positief antwoord te geven aan allen wie Christus als vriend hebben. De vraag is welke kerk willen we in de toekomst zijn. Een Kerk die gastvrij is en de initiatiekracht heeft door levend geloof aan te bieden en ons in Christus verbindt. Een nieuwe parochie verzamelt mensen in al hun verscheidenheid. De Kerk is er niet voor zichzelf. Je zou er alles moeten kunnen vinden wat nodig is om te leven als christen. Het is een plaats waar je kan ondergedompeld worden in gelovig leven. De Kerk groeit niet door te proberen bekeren, maar door aantrekking. De Kerkgemeenschap zelf is de eerste catechese voor heel de geloofsgemeenschap. Het christendom van morgen moet en zal een leerplaats worden voor geloof, hoop en liefde.
Even laten bezinken.
We maakten een wandeling door het Domein Menas, een domein dat een rijke geschiedenis heeft. De vijver en het kasteel getuigen van de tijd toen landsheren nog vorstelijk leefden. Het huidige gastenverblijf bewaart de mooiste herinneringen aan de noviciaatsjaren van menig Broeder van Liefde. De kapel en haar unieke glasramen verwijzen naar de bezieling van zovele mensen die hier geleefd hebben. Deze site hebben we leren waarderen dankzij de kundige uitleg van Hans (een teamlid van onze parochieploeg).
Hoe pakken we het aan?
Zoals je kom lezen kregen we heel wat ideeën en zienswijzen om de toekomst van de Heilige Petrus en Paulus parochie te leiden naar een Kerk van morgen, een Kerk met een toekomst. Het wordt een project waar mensen in al hun verscheidenheid hun weg zullen vinden om te leven als christenmens in een gemeenschap die levenskrachtig is en waar men vreugde vindt. De H. Petrus en Paulusparochie zal ‘Niet Overleven maar Leven’.
Fernand
