Vandaag is het zover! Na de presynode in maart start vandaag het 'echte' werk. De synode over jongeren, geloof en het onderscheiden van de roeping start in Rome. Ik ben echt wel ‘gezond zenuwachtig’, zoals men dat dan zegt. Nu ik zelf deel heb mogen uitmaken van de presynode, waar we met een 300-tal jongeren de synode eigenlijk een beetje hebben ‘voor-gedaan’ (we werkten immers op dezelfde manier zoals men ook tijdens de komende bisschoppensynode zal werken) kan ik me wel al een beetje voorstellen hoe het er de komende weken aan toe zal gaan (of dat denk ik toch).
In maart werd het thema alvast verkend en uitgediept met jongeren onderling, met als bedoeling de bisschoppen die vanaf vandaag samenkomen een ‘eerste tool’ aan te bieden.
Men koos er duidelijk voor om voor deze synode - zoals kardinaal Baldisseri zei - mét jongeren te spreken, en niet alleen over jongeren.
Ik ben natuurlijk superbenieuwd hoe het de komende weken zal verlopen. We zullen bisschoppen zien van over de hele wereld, met diverse achtergronden en uit verschillende culturen, die vanuit hun context willen nadenken over dit grote thema, en die samen willen werken aan één slotdocument.
Hopelijk slaagt men erin om, net als tijdens de presynode, te vertrekken vanuit de realiteit van vandaag, te luisteren naar elkaar, met begrip voor de diversiteit die er is, maar ook in alle openheid te spreken met elkaar, en op die manier constructief te werken aan een document dat ons als Kerk vandaag kan helpen verder te bouwen aan de Kerk van morgen.
Ik hoop wel dat wij als ‘thuisblijvers’ voldoende realistisch blijven.
Ik weet niet of u ooit in een vergadering zat met 300 mensen, die dan ook nog eens elk uit een andere hoek van de wereld kwamen? En of u er dan in geslaagd bent om één ‘eindconclusie’ te schrijven waar iedereen zich op één of andere manier kon in vinden? We lezen in de brief van Paulus aan de Korintiërs: “Ons lichaam met zijn vele delen vormt één geheel, en alle lichaamsdelen, hoe vele ook, zijn samen één lichaam; zo is het ook met Christus. Want wij allen, Joden en Grieken, slaven en vrijen, zijn in de kracht van een en dezelfde Geest tot één lichaam gedoopt, en allen zijn wij doordrenkt van één Geest” (1 Kor. 12,12-13).
Dat we als Kerk kunnen zeggen dat we een wereldkerk zijn, al 2000 jaar lang, ondanks, maar misschien ook dankzij alle verschillen die er zijn, maakt onze Kerk zo uniek.
Maar die diversiteit maakt het tegelijk ook moeilijk, of laat ons eerder zeggen: ‘uitdagend’. Ik hoop dat we erin slagen om samen in eenheid en trouw aan Christus’ boodschap, maar ook rekening houdend met de maatschappelijke context waarin we leven, te bouwen aan de Kerk van vandaag én aan de Kerk van morgen. Hopelijk kan deze synode over jongeren, het geloof en het onderscheiden van de roeping hier een stukje mee aan helpen!
“Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt? Ik baan een weg door de woestijn, maak rivieren in de wildernis” (Jesaja 43, 19).
