En enthousiasme hebben we gevoeld. Drie bubbels, vol - en stel dit voor als drie keer vijftig jongeren die elk om de beurt een lettergreep schreeuwen - en-thou-siasme die er klaar voor stonden om de zomer op een even geweldige manier te starten als elk jaar.
Een kort kampverslag geven van deze volledige week, is onmogelijk. Daarom neem ik jullie mee in mijn zeven overgetelijkste Pluskampmomenten.
Wie Pluskamp zegt, zegt “plus”, hét symbool voor christenen. En dus staat bij mij met stip op één de dagopeningen maar vooral ook de dagsluitingen. Zij vormen de rode draad doorheen het kamp, en deze keer was dat met onze huiskunstenaar die dagelijks de panelen schilderde vrij letterlijk te nemen. Onbenoembaar warm is de sfeer op zulke momenten, zelfs toen we de eerste dagen recht in een tochtgat zaten. Samen zingen, bidden, stilvallen en je laten raken. Woorden schieten me tekort om te beschrijven hoe zalig het gevoel was dat zoveel jongeren zich een week vrijmaken om dit samen te beleven.
Want het samen beleven op Pluskamp is onmisbaar.
Dat was ook te merken tijdens vrij podium en de dagtocht, moment twee en drie in mijn lijst. Daar waar je tijdens het vrij podium samen met de hele Pluskampfamilie de meest uitbundige maar ook de meest serene acts ziet - en dit jaar zelfs een heus aanzoek, proficiat Stefanie en Pauwel -, beleef je tijdens de dagtocht een teambuilding van jewelste in je leefgroep. Want ik zag achttienjarigen samenwerken, samen lachen, samen duwen om de rolstoel die mee was tijdens deze wandeling van origineel 17 en uiteindelijk 23 km blijvend mee te krijgen, alsof hij een extra leefgroeplid was. (Lees verder onder de foto.)
