Iedereen popelt om naar huis te gaan en aan de slag te gaan, want het belangrijkste element van heel de synodale weg kwam duidelijk naar boven: we hebben een verantwoordelijkheid binnen de Kerk én binnen de maatschappij. De centrale vraag daarbij is niet: Wie ben ik?, maar: Voor wie ben ik hier? We kunnen maar echt gelukkig worden als we ontdekken vóór wie we leven. Of het nu gaat over problemen binnen de Kerk, over het klimaat, immigratie,...
Als jonge christenen moeten we durven tonen dat we het NU van God zijn, dat we niet enkel voor onszelf leven, maar voor anderen en dat het christelijk antwoord bevrijdt.
Tijd dus om terug te keren naar Vlaanderen en samen, met alle generaties, verder na te denken hoe we dat christelijk antwoord duidelijker kunnen laten horen.
Vrijdag 21 juni ~ 10 uur
Deze ochtend zat ik aan de ontbijttafel met jongeren uit Australië, Nieuw-Zeeland en met Paul Jarzembowski, coördinator van jongerenpastoraal in de VS. Hij vergeleek het synodale proces met een voetbalwedstrijd. We hebben al goed ons best gedaan in de eerste helft. Daar mogen we fier op zijn. Maar nu is het half time en we zitten in de kleedkamer met paus Franciscus als coach en 'Christus Vivit' als peptalk. We moeten terug het veld op gaan en ons eigen ding doen met die peptalk om uiteindelijk de winning goal te kunnen maken!
Ik vond dit een grappige maar tegelijk rake vergelijking. In de presynode en synode is er veel werk verricht dat we moeten meenemen en Christus Vivit is het duwtje in de rug om verder te gaan! Maar hoe kunnen we die peptalk tot bij onze jongeren (en bij de hele kerkgemeenschap) brengen? Daarover praten we vandaag verder!
~ 18 uur
We hebben intussen al heel wat uitgewisseld over de ideeën die we uit Christus Leeft! halen om onze jongerenpastoraal doeltreffender te maken. In Oeganda hebben jongerenbegeleiders de brief van deze paus samen bestudeerd. Dat zou ook een eerste stap voor IJD kunnen zijn. Want het is best moeilijk om met jongeren uit de hele wereld na te denken over concrete stappen. Onze realiteiten en uitdagingen zijn zo verschillend!
Een constante is wel dat we allemaal meer willen inzetten op dienstbaarheid.
IJD-collega’s die rechtstreeks in de pastoraal actief zijn (zelf doe ik vooral de communicatie), krijgen vaak vragen van jongeren die niet louter met geloof te maken hebben, maar eerder persoonlijk of sociaal zijn. Ze staan daarvoor altijd klaar, met als focus hen vanuit hun geloof te versterken. Hierop moeten we zeker blijven inzetten.
Donderdag 20 juni ~ 14 uur
Vanochtend kregen we eerst een inleiding over Christus Leeft! door de Libanese professor Robert Cheaib. Heel inspirerend. Voor hem ligt de kern van het document in hoofdstuk 4, waar de paus benadrukt: Besef dat je graag gezien bent. De hele tekst mag gelezen worden als een liefdesverklaring aan jongeren.
Het doel van het forum is om uit deze brief van de paus aan de jongeren concrete richtlijnen te halen voor de jongerenpastoraal. Op dat vlak lopen de ideeën nogal uiteen. Heel wat Latijns-Amerikaanse deelnemers leggen sterk de nadruk op hun vertegenwoordiging in kerkelijke overlegstructuren. Europese jongeren willen daarentegen vooral inzetten op het enthousiasmeren van jongeren, zodat ze zich lokaal engageren. De verandering zal eerder komen van onderop.
De grootste uitdaging voor jongerenpastores, zeker ook in Vlaanderen, begint er al mee tot bij onze doelgroep te geraken met het evangelie.
Al blijft het natuurlijk een wisselwerking. Als lokale kerkgemeenschappen jongeren zou aanspreken en engageren, zouden wij hen ook veel gemakkelijker kunnen bereiken.
De professor vanochtend citeerde Nietzsche: Ik zou in de Verlosser kunnen geloven als zijn volgelingen er een beetje meer verlost uitzagen. Een rake quote.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.