Hier kan u het Evangelie vinden van de tweede zondag in de veertigdagentijd (05 maart) om samen mee op weg te gaan.
Evangelie op de tweede zondag in de veertigdagentijd (Matteüs 17, 1-9)
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze alleen waren. Voor hun ogen veranderde Hij van gedaante, zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht. Plotseling verschenen aan hen Mozes en Elia, die met Jezus in gesprek waren. Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: ‘Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als U wilt zal ik hier drie tenten maken, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.’ Hij was nog niet uitgesproken of een stralende wolk overdekte hen, en uit de wolk klonk een stem: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde. Luister naar Hem!’ Toen de leerlingen dit hoorden, werden ze overvallen door een hevige angst en wierpen ze zich ter aarde. Jezus kwam dichterbij, raakte hen aan en zei: ‘Sta op, wees niet bang.’ Ze keken op en zagen niemand meer, Jezus was alleen. Toen ze de berg afdaalden, gebood Jezus hun: ‘Praat met niemand over wat jullie hebben gezien voordat de Mensenzoon uit de dood is opgewekt.’
Verdieping bij het Evangelie
Het verhaal spreekt over een wolk. In de Bijbel komt een wolk nog vaak voor als men over God spreekt. Ook vandaag spreken mensen soms nog over God bij het zien van een wolk. Op de begrafenis van paus Benedictus XVI was de Sint-Pietersbasiliek door wolken omhuld. Op het einde van de viering was de hemel uitgeklaard.
Wat er ook van aan is, het lijkt alsof God zich voor ons verbergt. God is een ontoegankelijk licht dat zich voor ons verbergt. Maar tegelijk gaat in deze perikoop de wolk even opzij en toont het ontoegankelijke licht zich in Jezus Christus die straalt als de zon. De leerlingen kunnen in een ogenblik God aanschouwen.
Zijn er momenten in jouw leven waar de wolk even weggaat en het licht zich toont? Zijn er momenten in jouw leven waar je kan op terugkijken en denken: “daar was Hij aanwezig”?