Een gedreven Bruno Vanobbergen - Vlaams kinderrechtencommissaris - aan het woord tijdens vormingsdag IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen.
Voor het correct weergeven van deze inhoud dien je (sociale) content cookies te aanvaarden.
Zaterdag 10 december verzamelden in het Gentse Sint-Baafshuis meer dan 50 Vlaamse jongerenbegeleiders voor een boeiende vormingsdag over de actuele uitdagingen in jongerenpastoraal.
Aan het begin van de dag plaatste Vlaams kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen een en ander in perspectief. Een greep uit zijn uiterst bevlogen verhaal.
Hoe brengen we jongeren vandaag in beeld?
Moral Panic Vanobbergen: Heel vaak worden bepaalde maatschappelijke problemen in de media bewust (of onbewust) verengd en dermate toegespitst op kinderen en jongeren. Op die manier creëren we ten onrechte de indruk dat het probleem zich enkel bij een jonge generatie zou voordoen of dat enkel zij de oorzaak ervan zouden zijn, terwijl vele kwesties net de brede samenleving raken.
Zo laat een suggestieve krantenkop als De jeugd is eenzaam en te dik ons heel makkelijk denken dat de problematiek van eenzaamheid en/of overgewicht elders in de samenleving niet voorkomt of erger nog dat net onze jonge generatie verantwoordelijk is voor dit maatschappelijk probleem, wat uiteraard niet het geval is.
Kindertijd als volwaardige tijd Maar al te vaak beschouwen we de kindertijd louter als een fase van voorbijgaande aard, een stap in de richting naar volwassenheid. Volgens de Poolse pedagoog Janus Korczak moeten we met z'n allen ook aandacht hebben voor het 'hier en nu' van het kind. Het vraagt een zekere blikverruiming om de kindertijd te zien als een volwaardige tijd, zoals Korczak dit omschreef. In onze omgang met kinderen en jongeren vomt net dat precies een uitdaging: het permanent zoeken naar een goed evenwicht tussen het 'mens-zijn' en het 'mens-worden' van jonge mensen.
Weg met labels We moeten zeer behoedzaam zijn wanneer we de jonge generatie een bepaald label opspelden. Heel vlug worden kinderen en jongeren door hun omgeving herleid tot 'diegene met deze of gene (leer)stoornis' zonder dat men zich afvraagt wat zo'n label met hen doet. Vaak monden zulke labels ook uit in een discussie tussen wat gangbaar (normaal) is en wat niet (abnormaal). Kinderen en jongeren zijn evenwel veel meer dan een label en verdienen het om au sérieux genomen te worden.
Participatie Vanobbergen • Als kinderrechtencommissaris hecht ik enorm veel belang aan participatie van kinderen en jongeren. Wil je tot structurele oplossingen komen voor bepaalde problemen bij jongeren dan zal je resultaat veel efficiënter zijn wanneer je hen van meet af betrekt in het proces. Wie jongeren mede-eigenaarschap geeft, met hen spreekt en samen met hen nadenkt over oplossingen, creërt zo een groter draagvlak.
Integriteit Het welzijn van jonge mensen zou een soort van collectieve verantwoordelijkheid moeten zijn. Vandaag is het dat niet altijd. Ik pleit daarom voor een betrokken spreken met jonge mensen. Laten we met z'n allen het risico nemen om ons zelf meer ten overstaan van jonge mensen te plaatsen en met hen te spreken over alles wat ons ter harte gaat. De Franse pedagoog Philippe Meirieu verwoordt het mijns inziens op een heel mooie manier.
Parler, c'est prendre le risque de se mettre en 'je': je parle. Philippe Meirieu
's Middag trakeerde IJD de aanwezigen op een kop overheerlijke soep.
Nadien wisselden de belegeiders in kleine gesprekjesgroepjes uit over de input van Bruno Vanobbergen en over de uitdagingen en de kansen die jongerenpastoraal hen daartoe te bieden heeft.
Ten slotte brachten enkele jongerenbegeleiders hun eigen ervaringen naar voren in een panelgesprek. Ook daar klonk eensgezind dat wie jongeren iets wil aanbieden, met hen moeten spreken en naar hen luisteren.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.