Zij hadden een stem in het licht vernomen: ‘Laat de kinderen tot mij komen.' Zo begint Martinus Nijhoff zijn gedicht De kinderkruistocht. Opnieuw vindt er in onze dagen een kinderkruistocht plaats. Niet zoals bij Nijhoff van kleinere kinderen, nu zijn het scholieren van het middelbaar onderwijs. Zij demonstreren massaal voor het behoud van de aarde en tegen de laksheid en halfheid waarmee de overheid de klimaatverandering aanpakt.
Het bijkomende spijbelen is daarbij een bewuste keuze voor burgerlijke ongehoorzaamheid. Voor hen staat er meer op het spel dan het veiligstellen van hun eigen toekomst, ze weten dat het gaat om het behoud van de planeet. En dat maakt hun actie sterk: ze vechten niet voor hun eigen belangen, maar voor dat van de mensheid.
Ze verliezen vertrouwen
Deze demonstrerende scholieren zijn ontevreden over het huidige beleid waarin nog steeds te veel rekening wordt gehouden met financiële grootmachten die het probleem van de opwarming van de aarde bagatelliseren of zelfs ontkennen. In de huidige politiek missen zij de langetermijnplanning. Dat alles maakt hen boos en sceptisch. Langzaam verliezen ze hun vertrouwen in de landelijke politiek.
Ze vechten niet voor hun eigen belangen, maar voor die van de mensheid.
Deze scholieren vinden de politiek te voorzichtig en te traag: de regering is bang dat er voor de te nemen milieumaatregelen te weinig draagvlak aan de basis zal zijn. In feite heeft de actie van de scholieren al veel bijgedragen aan het bewustwordingsproces van de gewone burgers, meer dan door voorlichting uit de hoek van de politiek. Er is goodwill gekweekt voor noodzakelijke maar onplezierige maatregelen.
Wat drijft de klimaatspijbelaars?
De stem waardoor de kinderen van de middeleeuwse kruistocht in het gedicht van Nijhoff gedreven werden, was de stem van God zelf: Dieu le veut, riepen de volwassenen om hen heen. Maar wat drijft de scholieren van nu? Zij leven in een tijd waar God, kerk en godsdienst in het maatschappelijke gebeuren nauwelijks of geen rol spelen.
Spiritueel is vooral de innerlijke houding van de jeugd.
Toch heeft hun actie kenmerken van spiritualiteit: hun dienstbaarheid aan de hele mensengemeenschap is hun voornaamste motivatie. Spiritueel is vooral de innerlijke houding van de jeugd. Hun vertrouwen is niet traditioneel, ze geloven niet in een goddelijke Voorzienigheid die wel zal zorgen dat alles goed komt. Het is hun overtuiging dat de mens zelf de verantwoordelijkheid voor zijn eigen bestaan, dat van de anderen en ook dat van de planeet in handen heeft gekregen. En die verantwoordelijkheid aanvaarden ze dan ook, voor zover dat in hun macht ligt.
Lees het hele artikel.
