Hij verschijnt pas helemaal op het einde van het lijdensverhaal ten tonele, hoewel hij zich al langer bij Jezus had aangesloten. Veel weten we niet over hem. Hij was rijk, heette Jozef, en was afkomstig uit de Joodse stad Arimatea. De evangelist Johannes zegt over hem dat hij “een leerling van Jezus was, maar in het geheim, uit schrik voor de Joden” (Joh 19,38). Deze Jozef biedt het nieuwe rotsgraf, dat hij voor zichzelf had laten uithouwen, aan als laatste rustplaats voor het dode lichaam van Jezus.
Aanleiding tot een prachtige bespiegeling in klank
’s Avonds had hij het lichaam van Jezus van het kruis gehaald, het in een zuiver linnen doek gewikkeld en in het graf neergelegd. Het ging om een maagdelijk graf, waarin nog niemand had gelegen. Zoals Jezus werd geboren uit de maagdelijke schoot van Maria, zo krijgt Hij op het einde van zijn leven opnieuw een ongerepte schoot, waaruit Hij nu zal geboren worden tot eeuwig leven.
De avond, een schone tijd
In de Matthäus-Passion van Bach vormt de figuur van Jozef van Arimatea de aanleiding tot een prachtige bespiegeling in klank. Het recitatief nr. 64 en de aria nr. 65 houden halt bij wat Jozef doet en stellen dat tot voorbeeld voor iedere christen.
Het recitatief nr. 64 focust op de Bijbelse betekenis van het avonduur. Ook al was dat vaak de tijd van de breuk met God – Adams zondeval, de zondvloed, Jezus’ doodsangst in de Hof van Olijven – , op die avond van Goede Vrijdag is het eens en voorgoed een “schone tijd” geworden. Want Jezus heeft zijn kruis volbracht en zo definitief vrede gesloten met God.
Nu is de vrede met God tot stand gebracht
’s Avonds, toen het koel was,
werd Adams zondeval openbaar;
’s Avonds knielde de Verlosser neer.
s’ Avonds keerde de duif weer,
en droeg een olijftak in haar snavel.
O schone tijd, o avonduur!
Nu is de vrede met God tot stand gebracht
want Jezus heeft zijn kruis volbracht.
zijn lichaam komt tot rust,
ach, lieve ziel, ik smeek je,
ga, laat u de dode Jezus schenken,
o heilzaam, o kostbaar aandenken!
Meesterlijke Bach
De zachtjes kabbelende begeleiding in de strijkers laat deze serene vrede al voorvoelen, zelfs nog voordat de basstem een woord gezongen heeft. Bach geeft trouwens op meesterlijke wijze klank aan de tekst. Zo laat hij op “Adams Fallen” de melodie in de diepte tuimelen, alleen maar om ze op “Jesus hat sein Kreuz vollbracht” des te beslister in de hoogte te laten stralen. Jezus heeft op Golgotha immers de zonde van de eerste mens op zich genomen, om ons weer met God te verzoenen. Hij is bereid geweest voor mij te sterven. Daarom is het goed om, zoals Jozef van Arimatea, het dode lichaam van Jezus als een heilzaam en kostbaar aandenken te ontvangen.
Lees de gehele meditatie (inclusief muziekfragmenten) hier.
Dit is een bijdrage van www.igniswebmagazine.nl
