Sorry voor alles: een verse pint bloed

Ik hou er wel eens van op zondagavond lekker voor de tv te zitten, met een schuimende trappist. Het nieuwe tv-seizoen heeft enkele aangename verrassingen. In de loop van de jaren hebben we al talrijke spelprogramma’s gezien. Maar wat ik in het format van de juist afgeronde programmareeks Sorry voor alles bewonder, is dat het niet een nieuwe variant is op het laten defileren van beroemdheden, of het zonnetje te laten schijnen op de quizmaster of spelleider. Het laat gewone mensen zien, die gedurende een maand gevolgd worden in hun dagelijkse leven. 

Dit programma brengt mensen bij elkaar die blij en dankbaar in het leven staan

De keuze van de kandidaten en de opbouw van het programma, een studiopubliek vol familieleden en vrienden, de montage, het onbevangen en hartelijke optreden van spelleider Adriaan Van den Hoof, zijn zo positief en zo warm, dat het een waar genot is die uitzendingen te bekijken. Om het op zijn Vlaams te zeggen: het zorgt voor een verse pint bloed.

Levensgenieters

Zo vaak wordt de televisie verweten dat ze vooral de negatieve kant van de wereld laat zien, de grote en kleine menselijke drama’s van onze wereld, zeker in nieuwsuitzendingen of in soaps. Zonder er uitdrukkelijk een ‘goednieuwsshow’ van te willen maken, richten de camera’s (vaak verborgen) van Sorry voor alles zich op het gewone, deugddoende, liefhebbende dagelijkse leven van mensen. Toch wordt er heel wat gelachen, gegrapt en ook gefopt. Want wat dacht je? Heeft je vrouw eens lekker zitten zoenen met de soap-acteur Renzo? 

Je merkt dat de programmamakers op zoek gegaan zijn naar mensen die positief in het leven staan en ervan genieten, jonge mensen, maar ook ouderen, met kinderen en kleinkinderen. Ongemerkt laten de programmamakers hen een aantal ongewone situaties meemaken, waar ze gelukkig zichzelf in blijven. Ben je werkelijk iemand die nooit toetert in de auto? En hoe lang hou je het dan uit, wanneer het verkeer (opgezet) niet vooruit wil?

‘Religieuze’ tv

Sorry voor alles is uiteraard geen ‘religieus’ tv-programma. Trouwens, de VRT zendt sinds begin dit jaar geen uitdrukkelijk religieuze programma’s meer uit, behalve de tv-missen. Dat komt omdat de bevoegde liberale minister alle productiesubsidies afgeschaft heeft. Maar door zijn grote menselijke kwaliteiten, heeft dit lichtvoetige programma voor mij zeker iets religieus. Het brengt mensen bij elkaar die blij en dankbaar in het leven staan. En dat vind ik op zich al geweldig.

Een bijdrage van Philip Debruyne SJ, hij is een Vlaamse jezuïet. Hij was redacteur-programmamaker voor de Katholieke Televisie- en Radio Omroep, directeur van Kerk en Wereld en is thans communicatiedeskundige voor de Europese jezuïeten en freelance foto- en videograaf.

Meer artikelen over geloof, samenleving en cultuur vindt op www.igniswebmagazine.be