Aan onze cultuur wordt vaak verweten dat ze te veel aandacht besteedt aan oppervlakkige gevoelens. Hier lijkt me inderdaad iets van aan te zijn. We beseffen dit ook. Misschien draagt dit er net toe bij dat velen, de facto, de gevoelens gaat wantrouwen ten voordele van de ratio en het verstand.
Maar hierdoor dreigt men het kind met het badwater weg te gooien. Het is de intuïtie van Ignatius van Loyola dat God spreekt in het hart van de mens. Niet in de vluchtige bovenlaag. Maar wel in de diepere bedding. Zijn spiritualiteit en pedagogie zijn hierop gebaseerd: de onderscheiding van de geesten.
Het is een voortdurende strijd: afdalen tot op het niveau van die diepere gevoeligheid – en dus kwetsbaarheid –, en niet toegeven aan de verleiding om toe te laten dat ze meteen gerecupereerd wordt door verstandelijke duiding. En het is inderdaad een bekoring. Want door die diepere gevoelens uit te gaan leggen, leggen we ze vaak het zwijgen op.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.