Meditatie voor de vierde zondag van de 40-dagentijd

Begin van het gebed

Ik neem de tijd om het stil te maken in mijn hart. Ik word me bewust van God die zijn liefdevolle blik op mij gericht heeft. Ik ga bij mezelf na wat ik verlang bij het begin van deze gebedstijd en praat hierover met God.

Bijbeltekst: Lc 15, 23-24  

Bij de terugkomst van de verloren zoon overlaadt de vader hem met geschenken. Hij roept: ‘Laten we eten en feestvieren. Want deze zoon van mij was dood, en is weer levend geworden. Hij was verloren en is teruggevonden.’ Ze begonnen dus feest te vieren.

Gebedssuggesties

Ik stel mij voor dat ik die zoon ben. Was - letterlijk en figuurlijk - ver van huis. Keert op zijn schreden terug. Onzeker. Hoe zal hij ontvangen worden? Overweldigend onthaal...

• Ik probeer in te voelen wat dat met mij zou doen...; wat dat met mij doet.
• Heb ik in mijn leven ooit al zoiets meegemaakt?
• Kan ik geloven dat God zó is?

Einde van het gebed

Tot slot neem ik nog even de tijd om te praten met God, Jezus, Maria of iemand anders in wie ik vertrouwen heb. Ik spreek gemoedelijk, zoals een vriend(in) spreekt met een vriend(in). Ik dank voor iets, stel een vraag, spreek uit wat me bijzonder getroffen heeft of iets anders.

Ik sluit af met een kort gebed dat me vertrouwd is.

Terugblik op het gebed

Na afloop blik ik even terug op het gebed, zo mogelijk schriftelijk. Wat heeft mijn hart geraakt? Waar voelde ik me aangetrokken? Wat ging moeilijk? Is er iets dat ik graag zou verdiepen, een zin of een vers dat ik wil onthouden? Wat betekent dit alles voor mijn concrete leven? 

Schrijf je in voor de digitale 40-dagenretraite