Meditatie voor Palmzondag

Begin van het gebed

Ik neem de tijd om het stil te maken in mijn hart. Ik word me bewust van God die zijn liefdevolle blik op mij gericht heeft. Ik ga bij mezelf na wat ik verlang bij het begin van deze gebedstijd en praat hierover met God.

Bijbeltekst: Mc 11, 9-11a

Jezus ging op het veulen zitten. Velen spreidden hun mantels op de weg uit, anderen groene takken die ze in het veld gekapt hadden. De mensen die Hem omstuwden jubelden: ‘Hosanna; gezegend de komende in de Naam van de Heer. Geprezen het komende koninkrijk van onze vader David! Hosanna in de hoge!’ Zo trok Hij Jeruzalem binnen, de tempel in.

Gebedssuggesties

In gedachten ben ik bij dit gebeuren. Bevind mij onder de mensen. Eventueel achtereenvolgens in verschillende rollen:

• Als leerling: juich ik mee?
• Als een omstander die meejuicht.
• Het is goed te bedenken dat ‘Hosanna’ niet zozeer een juichkreet is. Het woord betekent ‘Hoor ons toch! Hoor mij toch!’ Waarom zou koning Jezus mij moeten horen? Wat heb ik Hem te vragen of te zeggen?
• Als een van de tegenstanders die dit tafereel op de achtergrond knarsetandend aanzien.
• Of misschien als iemand die niet in het verhaal genoemd wordt, maar die er in mijn voorstelling bij behoort te zijn. Bv. ikzelf?

Einde van het gebed

Tot slot neem ik nog even de tijd om te praten met God, Jezus, Maria of iemand anders in wie ik vertrouwen heb. Ik spreek gemoedelijk, zoals een vriend(in) spreekt met een vriend(in). Ik dank voor iets, stel een vraag, spreek uit wat me bijzonder getroffen heeft of iets anders.

Ik sluit af met een kort gebed dat me vertrouwd is.

Terugblik op het gebed

Na afloop blik ik even terug op het gebed, zo mogelijk schriftelijk. Wat heeft mijn hart geraakt? Waar voelde ik me aangetrokken? Wat ging moeilijk? Is er iets dat ik graag zou verdiepen, een zin of een vers dat ik wil onthouden? Wat betekent dit alles voor mijn concrete leven? 

Schrijf je in voor de digitale 40-dagenretraite