Dat lag nochthans zeker niet aan de sfeer! Er heerste immers een gezellige drukte in de dekenij van Sint-Niklaas voor de Jokri avond op zaterdagavond 21 september. Vertrouwde Jokrieten vielen elkaar in de armen na een véél te lange vakantie en nieuwsgierige nieuwkomers keken de kat uit de boom. Al snel waren ze helemaal mee met hoe een Jokri avond in zijn werk gaat. Ze baden mee voor de maaltijd. Ze leerden op hun hoede zijn voor flessen ketchup die al eens door de lucht kunnen vliegen. En ze werden gehard in het onderhandelen om die laatste restjes verrukkelijke frieten. Maar bovenal werden ze meegesleurd in het deugddoende gegrap en gekeuvel overal aan tafel.
De conversaties konden over vanalles gaan. Het eten, herinneringen aan vorig jaar, de start van het schooljaar... Maar net toen we wouden terugblikken op de voorbije zomervakantie, legde Bert ons het zwijgen op. Zomaar onze glorieuze vakantieverhalen tussen de soep en de patatten aan elkaar vertellen, dat is onze stijl immers niet. Bij Jokri Waasland kan dat veel plezanter en al zeker veel ingewikkelder! Bert en Bram hadden immers een aantal uitdagingen voorzien om onze vakantieverhalen een originele toets te geven. Elke uitdaging had een cryptische titel maar de eigenlijke opdracht bleef voorlopig geheim. Op goed gevoel kozen we dan maar een uitdaging, om dan met gefronste wenkbrauwen onze uitdaging te lezen en te proberen ze voor te bereiden...
Al die bizarre uidagingen culmineerden in een unieke "Jokri Vakantieland"-show buiten. Eén voor één kwamen we naar voren om ons verhaal te vertellen en onze uitdaging te voltooien. Sommige opdrachten werden met glans uitgevoerd, zoals vertellen met een lepel tussen de tanden geklemd die er niet uit mocht vallen, wat tot wel heel gekke bekken leidde. Anderen gingen iets moeizamer. Zo werd de opdracht om zonder "euh" een vakantieverhaal te vertellen een heuse triller omdat de verteller zich telkens net voor het einde een aarzeling liet ontglippen. Door het meer dan vijf keer te horen, waren we dan wel weer helemaal mee met zijn verhaal. Dat kon niet gezegd worden van een aantal andere anekdotes. Hoeveel moeite er ook gedaan werd, van de verhalen die uit een mond gevuld met drie marshmellows kwamen, konden we niet veel meer maken. Bij andere opdrachten lukte het beter na wat puzzelwerk, bijvoorbeeld toen we een verhaal moesten proberen te reconstrueren aan de hand van vijf kernwoorden waarvan er één een misleiding was. Of toen we een tekening moesten proberen interpreteren, een door vertaling na vertaling misvormde tekst moesten proberen ontcijferen of betekenis moesten geven aan een woordenloos rollenspel waarbij er marshmellows onder een zeehondknuffel op een motorkap gepropt werden...
De laatste die zijn verhaal mocht vertellen was God. We maakten het even stil, staken in het midden van onze kring een kaars aan en haalden onze zangmappen erbij voor ons afsluitend gebedsmoment waarin we God dankten voor de voorbije vakantie, voor de leuke avond en voor het jaar dat komt en dat ongetwijfeld nog veel moois zal brengen. Hopelijk zit Jokri Waasland daar dan ook voor iets tussen met een van onze activiteiten dit jaar. De volgende is er alvast al snel, want op 12 oktober staat onze volgende Jokri avond al op het menu!
