Als je op 12 oktober rond een uur of acht door het centrum van Sint-Niklaas kuierde, dan heb je ze vast gezien. Een bende uitgelaten jongeren in grijze truien met een oranje bol erop. Zonder schaamte paraderen ze met luidsprekers met de volumeknop op de hoogste stand zodat iedereen hun kerkliedjes goed kan horen. Ze spreken wildvreemde mensen aan. En ze ruiken vaagweg naar hotdogs...
Dat waren wij dus, net gedaan met onze gezellige maaltijd en muzikaal gebedsmoment en helemaal klaar voor de activiteit. Op de tweede Jokri avond van het jaar ging die niet door op onze vertrouwde stek in de dekenij maar wel op de grootste markt van het land, en dat moest iedereen dus geweten hebben! Een uur lang zorgden we voor leven in de brouwerij door van het ene naar het andere einde van de markt te sprinten en daar de zotste opdrachtjes uit te voeren. Op één plaats was het ieder voor zich om te dansen of om wanhopig overeind te blijven in zit- of pomphouding en daarbij pijn te ontdekken in spieren waarvan we niet eens wisten dat we ze hadden. Op een andere plaats was het oorlog met één-tegen-één krokodillen- of hanengevechten waarbij je als toeschouwer maar beter een paar meter afstand hield. Op nog een andere plaats ging het er gelukkig wat vredelievender aan toe. Bij de opdrachtjes voor twee personen zoals het kruiwagen lopen of het wandelen met benen aan elkaar gebonden werd er hoogstens een heel klein beetje op elkaar gevloekt.
Het was vermoeiend, soms deed het een beetje pijn maar altijd was het plezant. En het beste van al was dat het goed was voor onze gezondheid. Je weet dat door te bewegen je langer kan leven, maar bij ons ging dat toch een stapje verder. Met elk opdrachtje dat we tot een goed einde brachten, konden we immers ons leven verlengen met een aantal jaren tegelijkertijd. We begonnen allemaal als peuters en nog geen half uur later was iedereen al aan het puberen. Op het einde van het spel waren een aantal leden zelfs al gepensioneerd. Wat worden ze toch snel groot!
Het doel van het spel was om ons nog eens goed te doen voelen wat leven is, en dat deden we. Daarna kwam wel de koude douche: het spel was eigenlijk de voorbereiding op een gesprek over de dood. Wat als je zou sterven op de leeftijd die je bereikt had in het spel? Zou je het op voorhand willen weten? Hoe zou je het liefst hebben? Wat met zaken als euthanasie? Slik! Toch zetten we onze angsten en twijfels opzij en verrasten we elkaar met onze inzichten. En zelfs bij zo'n zwaar onderwerp was een grapje nooit veraf. Zeker met een drankje achteraf kwamen we er weer helemaal bovenop en voelden we weer wat voor een mooi Jokri leven we hebben. Een leven met uitzicht op de IJD topdag op 26 oktober, de volgende Jokri avond op 16 november en vooral het Jokri eetfestijn op 23 november!
