De afgelopen maanden konden we spijtig genoeg geen Jokri-avonden organiseren. We hielden nog wel digitaal contact met elkaar, maar dat was natuurlijk niet hetzelfde als een gezellige avond samenzijn. En toen kwam plots het nieuws dat jeugdactiviteiten mochten doorgaan! We sprongen allemaal een gat in de lucht en het bestuur ging direct aan de slag om te kijken hoe we een veilige Jokri-avond konden organiseren.
Vrijdag 3 juli werd een ware hoogdag voor Jokri. We konden elkaar eindelijk terug in het echt zien, en de weergoden waren ons ook nog eens goed gezind. De pizza’s werden met veel smaak opgegeten terwijl we bij babbelden over wat we gedaan hadden in de tussentijd. De sfeer zat er direct goed in en je zag iedereen glunderen van plezier! En dan moest het beste nog komen.
Want Mark Van Ranst in hoogsteigen persoon was aanwezig op de Jokri-avond! Wel ja, misschien niet hoogsteigen persoon, maar wel het beste alternatief dat we konden vinden. We werden even terug gekatapulteerd in de tijd, naar zo’n drie maanden geleden. Toen zag de situatie er helemaal niet goed uit. “Marc Van Ranst” geeft een interview waarin hij aankondigt dat iedereen zichzelf moet afzonderen. Er was gelukkig genoeg amusement voorzien om onze Jokrieten even bezig te houden tijdens hun isolement. Puzzels, applaudisseren voor het zorgpersoneel, een diepgaand gesprek voeren met een boom… En om het helemaal af te maken zaten de opdrachten verborgen in paaseitjes, zodat we die achterstand toch ook inhaalden.
De tijd vloog voorbij en er volgde al een nieuw interview. Nu kregen de Jokrieten te horen dat we in een volgende fase zaten, de bubbelfase. Kubb, pictionary, vriendschapsbandjes maken, … het mocht terug allemaal, al moest het op een veilige afstand uitgevoerd worden.
Tenslotte volgde het allerbeste nieuws: we mochten terug als groep samenspelen! En hoe kunnen we dat beter vieren dan de groep een TikTok dansje aan te leren?
Omdat we natuurlijk Jokri zijn, voorzien we niet alleen naast knotsgekke activiteiten, maar ook momenten om het even stil te maken. Op deze avond bekeken we samen een animatiefilmpje van een man die krampachtig probeert een vogel bij zich te houden. Wanneer hij de vogel eindelijk loslaat, dan pas vindt hij geluk. We lieten het filmpje even bezinken en leerden er waardevolle lessen uit.
En dan zat de avond er spijtig genoeg al op. Met spijt in het hart namen we afscheid van elkaar. Maar we kijken nu ook al reikhalzend uit naar het volgende werkjaar, want dat gaat ongetwijfeld geweldig worden!
