In het weekend van 13 tot 15 maart had dit jaar ons lang verwachte Jokri weekend door moeten gaan. Tot het gemene coronavirus daar op het laatste nippertje moeilijk over moest doen. Geen Jokri weekend, geen Passie op de Grote Markt van Sint-Niklaas, geen daguitstap in de paasvakantie en geen Jokri-avonden. Heel gemeen van dat virus, maar er is wel wat meer nodig om Jokri Waasland klein te krijgen! We gingen immers koortsachtig - de dokters waren toch even ongerust! - op zoek naar een alternatief en in geen tijd ontpopte Jokri Waasland zich tot een digitale werking!
De voorbije maanden kwamen we immers wekelijks virtueel bij elkaar. Elk vanuit ons eigen kot achter onze computer, vanuit alle hoeken van het Waasland en zelfs van aan de andere kant van de oceaan. En toch had het veel weg van een vertrouwde Jokri-avond. Goed, nu moesten we zelf voor ons eten zorgen, maar de gezellige babbels, het vele gegrap, de deugddoende bezinningen en de originele activiteiten zorgden toch voor die speciale Jokri-ambiance!
Een aantal van onze digitale activiteiten waren dan ook echte Jokri-klassiekers. Een digitale quiz, bijvoorbeeld, vol kleurrijke weetjes. Nu zullen we nooit vergeten dat de bloedvaten in je lichaam lang genoeg zijn om twee keer rond de aardbol te kunnen winden en dat er een wereldrecord bestaat om zoveel mogelijk dobbelstenen op de poot van je kat te balanceren! Van tijd tot tijd zat er ook een doe-opdracht tussen. Dan sprongen we op uit onze bureaustoel, koersten we door het huis en gristen we vlug glazen, afstandsbedieningen en zelfs WC-rollen uit de handen van onze verwarde huisgenoten met de woorden "Ik heb nu geen tijd om het uit te leggen, maar het is voor Jokri!"
Gelukkig voor onze huisgenoten was het niet elke week zo actief! Voor de volgende activiteit hadden we immers enkel een goede portie verbeeldingskracht nodig. We kregen een paar half afgemaakte vragen voorgeschoteld en moesten dan voorspellen hoe de meeste mensen die vragen aanvullen als ze iets opzoeken op het internet. Daardoor leerden we onder andere bij wat voor creatieve dingen mensen allemaal in de microgolf durven steken. Of dat mensen met de vreemdste vragen over hun hond zitten, zoals "Waarom eet mijn hond graag... kattenvoer?" en "Is mijn hond... vegetarisch?"
Vegetarisch ging het er alvast niet aan toe tijdens ons online Weerwolvenspel. We werden in een vreemde versie van het spel gesmeten met mensen die we niet kenden en met een klok die veel te snel tikte. Het resultaat? Pure chaos, hoogverraad en totale verwarring bij de mensen die niet wisten wat wij prutsers in hun spel kwamen doen... Kortom: hopen plezier!
Na ons contact met mogelijks besmette weerwolven werden we wel onder quarantaine geplaatst in een virtuele escape room. Het enige dat we konden zien was een foto van een kamer met een deur vergrendeld met een cijferslot. Om te ontsnappen moesten we goed rond kijken op de foto en er verdachte objecten op vinden. Die voorwerpen konden alles zijn van ondeugende WC-rollen of verdwaalde sinaasappels tot schaamteloze kerstversiering. Aan elk voorwerp zat een al dan niet behulpzaam rijmpje verbonden. Maar hoe vaak we ook "één, twee, drie, vier... niets hier!" te horen kregen, toch konden we uiteindelijk ontsnappen langs het terrasraam!
Er stond niet enkel poëzie op het menu, maar ook beeldende kunst. Zo stelden we op een avond ons tekentalent op de proef met een digitale versie van Pictionary. Zelfs met een computermuis slaagden we er in om allerlei Jokri-iconen uit te beelden. Een tekening van het spel Dikke Bertha had misschien wel meer weg van een sumoworstelgevecht, maar een verbazingwekkend treffend portret van Deken Raf herkenden we onmiddelijk! Op een andere avond gingen we dan weer creatief aan de slag met ons toetsenbord en ons internet. We kregen telkens een opdracht en moesten dan een prent opzoeken die daar zo goed mogelijk bij aansloot. De opdrachten om de grappigste deurmat of dierenfoto te vinden zorgde voor veel gegiechel. Maar vlak daarna verrasten we elkaar met een aantal pakkende inzendingen van religieuze kunstwerken die ons persoonlijk aanspraken.
Op onze digitale Jokri-avonden speelden we immers niet enkel spelletjes, maar kwamen we ook samen tot bezinning. Dat kon met een typische Jokri-viering zijn zoals op Palmzondag of met onze digitale Pinksterwake. Dan maakten we allemaal filmpjes en ondernamen we een dappere maar gedoemde poging om onze Onze Vaders allemaal met elkaar te synchroniseren. Op Stille Zaterdag hielden we dan maar onze mond terwijl we samen de paaswake in de abdij van Westvleteren meevolgden vanuit onze comfortabelste zetel of zelfs vanuit ons bed. Soms was het ook minder uitgebreid maar daarom niet minder intens, met bijvoorbeeld een contemplatieve dialoog of eenvoudigweg met gebeden en voorleesverhaaltjes over de eekhoorn en de mier.
Maar zowel de allerleukste als de meest diepgaande momenten waren niet voorbereid. Zoals die keer dat we allemaal samen uit ons dak gingen met het digitale songfestival of dat we allemaal euforische kreten slaakten - elk met een paar seconden vertraging - bij een raketlancering. Of die keer dat we grappige kattenfilmpjes bekeken en later op de avond één van ónze katten het op de camera gemunt had. Er ontstonden ook een paar spontane tradities, zoals yogapozes bespreken, vreemde haarverzorgingsproducten opzoeken, de vooruitgang van eindwerken volgen en alsmaar lekkerdere dingen opeten voor de camera om de anderen jaloers te maken! En vooral veel met elkaar praten. Elke week konden we immers uren vullen met grappige anekdotes of diepgaande conversaties over de coronatijden, over hoe ons geloof evolueert, over racisme, over onze kindertijd of over hoe volwassen worden begint te voelen. Zo groeiden we zelfs in tijden van anderhalve meter afstand dichter naar elkaar toe en werd elke zaterdagavond weer iets om een weeklang naar uit te kijken.
Het enige wat het nog beter gemaakt zou hebben, is dat we ook echt bij elkaar konden zijn. En nu wil het toeval dat dat precies is wat we binnenkort gaan doen! Met de versoepeling van de maatregelen plannen we immers nog één goede oude fysieke Jokri-avond om het jaar in schoonheid af te sluiten.We kunnen elkaar dan misschien nog altijd niet in de armen vallen, maar het zal ongetwijfeld een deugddoende ervaring zijn. En daarna kan je vol opwinding uitkijken naar volgend jaar. We hebben nu immers veel tijd gehad om na te denken, en dat betekent dat volgend jaar een echte knaller vol verrassingen zal worden! Nog veel sterkte en dan tellen we de dagen al af tot we elkaar terug zien!