Het doopkleed is van onzacht glas. Het kind afwezig, maar evenzeer breekbaar en eenzaam. Breekbaar in de greep van haast onvergeeflijke daden. Eenzaam te midden van de even onvergeeflijke stilte die vaak volgde. Esse est percipi, kunstwerk voor en aandenken aan alle slachtoffers van seksueel misbruik in de Kerk, prijkt al langer in Brugge, Antwerpen en Buizingen. In de basiliek in Koekelberg lijkt het nu te praten met een andere gestalte, moeder van een Kerk waarin slachtoffers nu aanwezig mogen zijn. Eindelijk.