‘Deel je vreugde’ herinnert aan de vreugde die de twee mannen ervoeren toen ze de Verrezen Heer herkenden tijdens het breken van het brood. Door deze ontmoeting veranderde hun teleurstelling in vreugde om Jezus te gaan verkondigen. Missionarissen van vreugde, dat zijn de getuigen die onze gebroken wereld nodig heeft. In de maand oktober komen katholieke gemeenschappen in actie om de missie van de Kerk in arme gebieden te ondersteunen. Deze solidariteit uit zich niet alleen in materiële hulp, maar ook in gebed.
De ontgoocheling en ontmoediging
De twee leerlingen, Kleopas en zijn naamloze vriend - want hij vertegenwoordigt ieder van ons - zijn bedroefd over de dood van Jezus. Diep teleurgesteld en ontmoedigd verlaten ze Jeruzalem. Ze hadden gehoopt dat Jezus Israël zou redden van de Romeinse bezetter. Voor hen liep het avontuur van Jezus ten einde. Geruchten over zijn opstanding deden de ronde, maar ze vonden het zo vreemd dat ze het moeilijk konden geloven. Het is voorbij! Is dat niet wat sommige mensen ook voelen als ze de kerken dag na dag verder zien leeglopen? Missionarissen van vreugde zijn de getuigen die onze gebroken wereld nodig heeft. 2
Missionarissen van vreugde zijn de getuigen die onze gebroken wereld nodig heeft.
De ontmoeting met de onbekende op weg naar Emmaüs
Terwijl de twee mannen wandelen en praten over de gebeurtenissen in Jeruzalem, voegt een vreemdeling zich bij hen. Hij loopt met hen mee en nodigt zichzelf uit om deel te nemen aan hun gesprek. Hij lijkt niet op de hoogte te zijn van wat er in Jeruzalem is gebeurd. Dus vertellen ze hem alles, zonder hun teleurstelling te verbergen. De vreemdeling luisterde naar hen. Toen Hij zijn mond opendeed, waren ze verbaasd. Ze ontdekten in deze vreemdeling een persoon vol wijsheid, in staat om de feiten van Jeruzalem te interpreteren op basis van de Schriften. Hun vreugde over het feit dat de gebeurtenissen in Jeruzalem in Gods plan pasten, werd immens. Hun twijfel maakte plaats voor een verlangen om te blijven luisteren naar deze onbekende. Aangegrepen door de Schriften nodigen ze Hem uit om bij hen te blijven. ‘Brandde ons hart niet in ons toen Hij onderweg tot ons sprak en ons de Schriften uitlegde?’
Het sleutelmoment: het breken van het brood
Eenmaal aan tafel, neemt Hij het brood, dankt God en breekt het voor hun ogen. Dit gebaar stuurt hen onmiddellijk terug naar de avond van het Laatste Avondmaal (Witte Donderdag). Ze herkennen Hem, Hij leeft! Hun verdriet en ontmoediging veranderen in vreugde en verlangen om dit goede nieuws te gaan verkondigen. Jezus leeft, alles is nog niet voorbij! Ze gaan op weg om deze vreugde te delen met de leerlingen van Jezus die in Jeruzalem opgesloten zaten! Hun vreugde is geen vluchtig gevoel, maar een diepe innerlijke vreugde die voortkomt uit de ontmoeting met de Verrezene en hen een nieuw perspectief geeft, het missionaire perspectief.
Deel je vreugde... deel je leven
De ontgoocheling van de Emmaüsgangers beschrijft de teleurstelling van ieder van ons die geconfronteerd wordt met twijfel en ontmoediging. Maar de 3 nabijheid van de Heer en zijn troostende en transformerende aanwezigheid zijn ook voor ons sterker dan de ontgoocheling. Wanneer ons geloof op de proef wordt gesteld door onrechtvaardigheid, oorlogen, allerlei vormen van misbruik, onbegrip of structurele onverschilligheid voor onze ellende, wordt de verleiding groter om te breken met de Kerk (Jeruzalem). Soms storten we in en denken dat het voorbij is. Op de weg van het geloof heeft ieder van ons de onbekende missionaris nodig, die ons nederig benadert, die belangstelling voor ons toont, die naar ons luistert en ons helpt ons verhaal te herlezen, die onze twijfels en zorgen begrijpt en onze ogen opent voor de vreugde van het geloven. Het moment van ontgoocheling kan heilzaam zijn om te beseffen wat nodig is: de Heer herkennen die met ons meeloopt, ook in tijden van beproeving en onzekerheid. In zijn meditatie over het verhaal van de Emmaüsgangers benadrukt paus Franciscus: ‘de verrezen Heer is dicht bij zijn missionaire leerlingen en Hij loopt met hen mee, vooral wanneer ze zich verloren voelen, ontmoedigd, bang voor de ongerechtigheid die hen omringt en wil verstikken’ (Boodschap voor 97ste Missiezondag). Onze wereld heeft behoefte aan moedige mannen en vrouwen vol innerlijke vreugde, die, wat er ook gebeurt, getuigen van het feit dat Jezus leeft en dat Hij met ons meeloopt zonder dat we dit altijd beseffen. Het is Jezus die de wegen van verdriet, ontmoediging en wanhoop verandert in wegen van leven, hoop en delen. Zegt Hij niet tegen ons in elke eucharistieviering: ‘Doe dit tot mijn gedachtenis’! Moge de missiemaand ons helpen deze vreugde van het geloven te herontdekken en te delen.
P. Théogène Havugimana
Nationaal directeur Missio
