Misdienaar en seminarist Bart Pluymers.
Bart is de kleinzoon van Madeleine Timmermans van de Rechtestraat. Zij was jarenlang bestuurslid van Samana(Ziekenzorg).
Kan je je kort even voorstellen voor de mensen die je nog niet kennen?
Ik zal me even kort voorstellen: Ik ben Bart, 22 jaar, en kom uit Zonhoven. Sinds 2006 ben ik misdienaar in Zonhoven. Sinds 2016 ben ik priesterstudent voor ons bisdom.
Wat is je roepingsverhaal?
Op de eerste plaats ben ik – net als jullie – geroepen als christen. Het is Jezus die ons oproept om Hem na te volgen. Doordat Hij ons kent bij onze naam, roept Hij ieder op een heel eigen manier. De ene roept Hij als religieus, de ander als gehuwde en nog een ander als priester. Voor ik misdienaar werd, ging ik wel samen met mijn gezin naar de mis, maar de betekenis ervan was me nog niet zo duidelijk. Als misdienaar leerde ik het geloof steeds beter kennen. Geleidelijk aan voelde ik steeds meer het verlangen om zijn priester te worden ten dienste van allen.
Hoe lang duurt het nog voor je priester bent?
De eigenlijke priesteropleiding duurt zeven jaar. De eerste twee jaar krijgen we filosofie, vervolgens drie jaar theologie en tot slot twee jaar stage. Momenteel zit ik in mijn laatste jaar theologie of het vijfde jaar van het seminarie. Ik zal dus vanaf volgend schooljaar op stage gaan.
Gaan we je nog veel zien in Zonhoven?
Vanaf september vertrek ik op stage naar Kinrooi. Het seminarie zendt mij naar deze pastorale eenheid om samen met deze mensen op weg te gaan in geloof. In het bijzonder zal pastoor Luc Vanherck me hierbij begeleiden. Dit betekent echter wel dat ik vanaf dan niet zoveel meer in Zonhoven zal komen.
Wat zijn je lievelingsvakken op het seminarie en wat doe je er niet graag?
De vakken over de Bijbel (Exegese) en over het geloof (dogmatiek) vind ik het interessantste. De ethische vakken liggen mij minder.
Wat zijn je hobby’s?
Ik ben misdienaar en tot voor kort was ik leider bij de Chiro in het centrum. Voorts trek ik er graag op uit voor een fietstochtje of voor een wandeling in het bos.
Wat zou jij aan de kerk veranderen, moest je paus zijn?
Rome ligt geregeld onder vuur door gewaagde uitspraken die ze doet. Het lijkt me niet eenvoudig om voor een universele Kerk met zoveel verschillende culturen en een geschiedenis van 2000 jaar te spreken. We hebben enerzijds de traditie en de leer van de Kerk en anderzijds moet de Kerk weten deze in een hedendaags jasje te steken. Het is niet zo eenvoudig, maar het is volgens mij zeker van belang dat de Kerk haar standpunten positief formuleert zodat het juweeltje dat erachter zit, kan schitteren.
Wat is het mooiste/leukste wat je in de Zonhovense kerkgemeenschap al beleefd hebt?
Wat mij diep geraakt heeft, is de warme ontvangst door de kerkgemeenschap. Het is niet zo vanzelfsprekend om een kind in de kerk aan te spreken, een gesprekje met hem te hebben. Maar jullie deden het. Deze warmte van de Zonhovense geloofsgemeenschap maakte op mij als kind een diepe indruk. Het heeft er mede voor gezorgd waarom ik me zo aangetrokken voelde om samen eucharistie te vieren.
Denk je dat de jeugd nog bezig is met geloof? En de Kerk?
Vaak klinkt de vraag: hoe krijgen we de jongeren terug in de kerk?
Het is volgens mij belangrijk om te beseffen dat niet wij het zijn, maar God het is die hen raakt, die hen aanspreekt en roept. Ik denk dat het als gemeenschap belangrijk is ons de vraag te durven stellen naar hoe wij de jeugd ontvangen. Willen we systemen doorgeven, of het geloof in Jezus Christus en in onze God van liefde? Zijn we bereid hen met open armen te ontvangen en te luisteren naar wat ze ons te vertellen hebben?
Hoe zie jij de toekomst van de Vlaamse Kerk en de Wereldkerk?
We zien de realiteit: er komen steeds minder mensen naar de kerk, er zijn steeds minder priesters, kerken gaan dicht… Maar het is volgens mij ook belangrijk om te zien dat het ons mogelijkheden geeft om dichter naar elkaar toe te groeien, om ons dichter te verenigen rond Jezus. Ik zie rondom mij ook heel wat mooie initiatieven. Kerk-zijn is ook breder dan op zondag naar de mis gaan. We zien vandaag de dag steeds meer mensen die wel gelovig zijn, maar zich liever op een andere manier engageren, bijvoorbeeld als vrijwilliger, als catechist, als lid van het koor, als (groot)ouder, enzovoort. Ook zij horen erbij. Het kerkelijk landschap zal er heel anders uitzien. Maar anders betekent niet minder.
Wat is jouw boodschap voor onze lezers?
Van harte wens ik jullie allemaal de vreugde toe, de vreugde om Jezus te leren kennen en samen met Hem op weg te gaan. Wees hoopvol! Er is steeds Iemand die ons nabij komt, ook wanneer we de hoop dreigen te verliezen. Durf te vertrouwen op God, op Hem die ons het eerst heeft liefgehad. Probeer de naaste graag te zien, want ook hij of zij is een kind van God.
Priester Wim Simons
