Vensters
Iedere mens heeft
een eigen venster
waardoor hij of zij kijkt.
Elke mens
ziet de wereld
vanuit zijn eigen standpunt.
Vanuit ons venster
zien we allemaal
ongeveer hetzelfde landschap.
Jij zegt:
het zit zo.
De ander zegt:
het zit anders.
Dus ga je vergelijken.
Soms vind je elkaar.
Maar soms loopt het mis
en ga je strijden
over wat je allebei hebt gezien.
Naarmate het glas
van je eigen venster
schoner is en klaar,
ga je minder de contouren zien
en enthousiaster worden
over wat je ziet.
Maar soms kan je neigen
naar je eigen gelijk,
naar individualisme, naar egoïsme…
Maar vertrek je
vanuit de liefde,
dan zeg je
tegen je buurvrouw
of je partner
of tegen eender wie:
“Vertel eens wat jij ziet.”
En je luistert en zegt:
“Sorry, dat zie ik niet.
Maar ik hoor dat jij
mij iets anders vertelt.”
Je hebt ontdekt
dat je niet
de hele wereld ziet.
Je ziet de andere
als een persoon
en niet als
een individu.
Je ziet dat
er puzzelstukjes door anderen
kunnen worden aangevuld.
Zo voeren we dialoog.
Zo groeien we.
Zo hebben we lief.
En zo zou het
ook tussen mensen,
tussen volkeren
en staten kunnen zijn.
Te weten dat
er vensters zijn,
schenkt je
het nodige raamwerk
voor relativering,
humor
en wederzijds begrip.
Vrij naar Raimon Panikkar
