Kom gewoon binnen. Aarzel niet. Dit is ook een plek voor jou. Hier mag je tot rust komen. Even alleen zijn. Of verbonden met anderen. Je handen vouwen. Je handen openen. De ogen gesloten om met je hart beter te kunnen zien. Of je ogen open, gericht naar een Lieve Vrouw. Zij waakt mee over dit huis en haar bewoners. Hier mag je komen met je vreugde en je pijn, je vragen en zekerheden, je angsten en dromen … Want hier mag je je altijd gedragen weten door dat Mysterie van alle Leven. Iemand die je zegt: Ik zal er altijd voor je zijn.
Deze veelzeggende woorden prijken sinds enige tijd op de muur van de nieuwe kapel/stille ruimte van het wzc Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes in Erps-Kwerps. Ze zijn ontsproten aan het brein van deken Patrick Maervoet. Op donderdag 26 mei was de inzegening van de kapel, waarbij heel wat bewoners aanwezig waren. Zoveel, dat niet alle rolstoelen een plaatsje vonden in de kapel. Maar goed dat er op de brede gang nog ruimte was. Na de eucharistieviering vond buiten de inhuldiging plaats van het nieuwe Mariabeeld. Ook hierbij waren veel bewoners, verpleegkundigen, vrijwilligers en verdere belangstellenden aanwezig. Kunstenaar Stefaan Ponette, die het beeld ontwierp en vervaardigde, gaf uitvoerig uitleg over zijn schepping en er werd hulde gebracht aan Maria als patrones van het woon- en zorgcentrum.
Daags daarop, vrijdag 27 mei, moest ik naar Hamont voor de uitreiking van het zogenaamde missiekruis ten teken van mijn zending naar Suriname. Dit gebeurde door onze generale missiesecretaris uit Rome, die toevallig in het land was. Een indrukwekkende plechtigheid, die nog maar eens duidelijk maakt, dat het moment van afscheid nemen dichterbij komt. Het wordt stilaan serieus. Reden te meer om nog meer te genieten van elke dag die mij hier gegeven wordt.
Nog meer ‘Heimatgefühle’ op zondag 29 mei in mijn geboorteplaats Nederweert (Nederlands-Limburg) bij het honderdjarig jubileum van de Lourdeskapel in buurtschap Schoor, Roeven en Kraan. Omdat ik daar vroeger nog misdienaar was geweest en later zangmeester, was ik gevraagd om de misviering voor te gaan. Er was ook een jubileumboek en als tekstschrijver maakte ik voor het eerst in mijn leven een heuse signeersessie mee. Back to the roots, al met al een vreugdevolle ervaring. Dank aan confraters Piet en Bernard, die mij bij eucharistie en doop in Relst vervingen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.