Beste mensen in Kampenhout en omstreken,
'Geen nieuws, goed nieuws’, wordt wel eens gezegd. Waarover dan schrijven? De opwarming van de aarde baart grote zorgen, het aantal coronaslachtoffers neemt weer toe, nieuwe beperkende maatregelen moeten de pandemie indammen.
Goed nieuws, kan er dat nog wel bij na al dat slechte nieuws van de laatste weken en maanden? Nu is het wel zo, dat nuchtere cijfers over zeespiegelstijging en coronabesmetting je twee kanten kunnen opduwen. Die van pessimisme en gelatenheid enerzijds, of anderzijds die van vastberadenheid om de schouders eronder te zetten en de hoop óp en het geloof ín een betere toekomst vast te houden. Persoonlijk kies ik voor de laatste mogelijkheid, al worden hoop en geloof soms wel danig op de proef gesteld.
Charles Péguy zegt het zo mooi: ‘Soms kan ik mijn eigen ogen niet geloven. Geloof en liefde zijn als vrouwen. Hoop is een heel klein meisje van niks. Zij stapt op tussen de twee vrouwen en iedereen denkt: de vrouwen houden haar bij de hand, die wijzen de weg. (…) Ik zeg: het is dat kleine meisje hoop dat al wat tussen mensen leeft, hun heen en weer geloop, licht en richting geeft’. Een tekst die mij van de recente adventsretraite op internet bijzonder is bijgebleven.
Ik ben blij deze gedachten met u te kunnen delen, ook dit jaar weer in de vorm van een kerst- en nieuwjaarsbrief. Hierboven vindt u een foto van de kerststal op het martktplein van Hamont, vlakbij het gemeentehuis en de ‘kathedraal van het Noorden’, de statige Sint-Laurentiuskerk, waar ik regelmatig dienst mag doen. Sinds november is er een nieuwe priester, Innocent, uit Burkina Faso (Afrika). Witte Paters uit Vlaanderen waren missionaris in zijn geboortestreek en nu is hij door zijn overheid ‘uitgeleend’ aan het bisdom Hasselt. Tweerichtingsverkeer heet zoiets. Het spreekt vanzelf, dat de man door zijn Afrikaanse afkomst heel wat ‘Schwung’ weet te brengen in zijn vier parochies.
Onze salvatoriaanse gemeenschap kan terugblikken op een bijzonder jaar. Op 15 mei 2021 was in Rome de zaligverklaring van onze Stichter Pater Franciscus Jordan (1848-1918). Het was mijn vast voornemen daaraan deel te nemen, maar ook hier maakte corona een streep door de rekening. Gelukkig kon de plechtigheid ‘gelivestreamd’ worden, zodat we alles op de voet konden volgen. Op zondag 17 oktober begon dan in ‘Hamonts kathedraal’ (architect Cuijpers, Amsterdam, 1904) de viering van ‘Jordandag’ met bisschop Patrick Hoogmartens, die deze dag tevens het door de paus gepromote Synodale Proces opende. Daarna opendeurdag bij ons op het Lo. De hele dag een komen en gaan van belangstellenden. School, internaat, Salvatoriaanse Hulpactie, salvatoriaanse leken en klooster stelden zich voor aan het brede publiek. De plaatselijke jeugdverenigingen, Scouts, Chiro en KLJ zorgden voor de catering, samen met de leden van de ‘Fazenda da Esperança’ (boerderij van de hoop), een organisatie voor opvang van verslaafden, die onderdak heeft gevonden in de voormalige Achelse Kluis. Ontstaan in Brazilië, biedt deze organisatie de kans voor een nieuw begin voor jongeren die bevrijd willen worden van drugs-, alcohol- of computerverslaving.
In de kerststal op de markt in Hamont wordt Jezus geboren in een oud-Vlaamse boerenschuur: ‘Zy kwaemen een weinig verder gegaen, tot aen een boere schuere. ’t Is daer waer Heer Jezus gebooren was …’, zo zingt een van de oudste en bekendste kerstliederen uit de Nederlanden. En dat brengt mij weer bij wat ik in de bovengenoemde adventsretraite hoorde:
‘Als God alleen geboren zou zijn in Jezus Christus, honderden jaren geleden, dan hebben wij daar in onze tijd niets aan. Ieder mens - man en vrouw - moet zwanger worden van God en God baren, steeds opnieuw’. (Meister Eckart, dominicaan, 1315)
Er is dus nog werk aan de winkel! Maar niet gewanhoopt: een heel jaar lang wordt ons tijd gegeven om dit waar te maken - met Gods hulp. In die zin een heel gelukkig en gezegend Nieuwjaar 2022.
Een hartelijke groet ‘uit het verre Limburg’, en hopelijk tot ziens in 2022,
pater Jan Verboogen SDS
Collegestraat 25
3930 HAMONT-ACHEL
