Het synodale proces in het vicariaat Brussel, waarbij op vraag van paus Franciscus gelovigen worden gepolst naar hoe ze het op weg zijn vandaag beleven en naar welke ideeën er bij hen leven over Kerk zijn vandaag en morgen, draait op volle toeren. De komende weken komen opnieuw mensen en groepen samen in de diverse pastorale eenheden voor de tweede fase. Dan met de vraag: wat dromen we voor de Brusselse Kerk? Zoals bekend verloopt het synodale proces in het vicariaat in drie sessies, die op zaterdag 4 juni zullen uitmonden in een grote bijeenkomst in en rond de basiliek van Koekelberg.
In een eerste fase, net vóór Kerstmis, gingen de pastorale eenheden aan de slag met de vraag: hoe ervaren we in deze tijden het leven in de Brusselse Kerk? In de pastorale eenheden Sint-Franciscus en EtterbeekWoluwe kwam een vijfentwintigtal mensen samen om daarover van gedachten te wisselen. Zij werden verdeeld in kleine groepen en begeleid door iemand van de pastores.
„Ik was blij met de opkomst. Het is toch niet meer vanzelfsprekend om driemaal gedurende twee uur samen te komen”, zegt priester Gino Mattheeuws. „Ik liet het gesprek plaatsvinden in de kerk, waardoor we meteen in een biddende sfeer kwamen. Zo werd het gesprek geen discussie, maar veeleer een contemplatieve dialoog. Iedereen was opgetogen en dankbaar om met elkaar in gesprek te gaan over het geloof. Daartoe zijn nog te weinig kansen. Dat het nu kan door het synodale proces, is misschien wel de belangrijkste vrucht. Voorts viel het me op dat voor velen de ruimere Kerk in Brussel of de wereldkerk iets is dat ver van hun bed staat.”
In de pastorale eenheden Emmaüs en Kleopas koos priester Johan Dobbelaere ervoor diverse groepen samen te brengen: ouders van vormelingen, gezinsgroepen, de pastorale ploeg en een lees- en verdiepingsgroep van 20- tot 50-jarigen. Er werd een onlinesessie georganiseerd en een middag- en avondoverleg. „Mensen ervaren enerzijds een warmhartige lokale gemeenschap, een plek waar men bekommerd is om elkaar en waar Broederlijk Delen en Welzijnszorg ons diaconale bewustzijn bevorderen. Anderzijds kwamen vragen naar boven over de leefbaarheid en de toekomst van de meeste plaatselijke kerkgemeenschappen”, zegt pastoor Johan Dobbelaere. „Ondanks de familievieringen en de inspanningen van de vernieuwde intergenerationele initiatiecatechese, lukt het moeizaam om lokale gemeenschappen te verjongen. Ook overkoepelende bijeenkomsten van alle Brusselse katholieke gemeenschappen worden ervaren als een gemis. Ze bestaan vandaag veeleer naast elkaar, per taal- en cultuurgroep.”
In de pastorale eenheid Jette buigt een groep rond pastoor Dirk Vannetelbosch zich over de Brusselse synodale vragen. Op 28 februari komt die opnieuw samen voor de tweede fase. „Luisteren naar elkaar en hoop en bekommernissen delen in verbondenheid doet ontzettend veel deugd”, zegt de Jetse pastoor. „Online kwamen al mooie dromen voor onze Brusselse Kerk binnen en die zullen we ook op de volgende bijeenkomst met elkaar delen. Het derde luik, hoe we ze kunnen waarmaken, zal in de paastijd een veel moeilijkere opdracht worden, vermoed ik.” „Ik verwacht na de synode dan ook niet meteen een radicale omwenteling,” zegt priester Gino Mattheeuws, „maar ik merk dat door dit synodale proces een nieuwe cultuur is ingezet, een tijd van luisteren naar elkaar en naar de Geest die daardoorheen tot ons spreekt.”
Tony DUPONT
