De laatste tijd worden we door zoveel gruwel omringd, dat de hoop op een betere wereld sneller smelt dan de ijskappen en gletsjers. Het kwaad is helaas een harde realiteit die onvoorstelbare proporties aanneemt en sleurt mensen mee in een maalstroom van wreedheid en oorlog. Maar ook in onze eigen omgeving maken we veel pijn en verdriet mee.
In de veertigdagentijd hoorden we hoe de profeten dit kwaad aanklagen. Ze breken zich het hoofd over hoe het toch mogelijk is dat het volk telkens weer God in de steek laat. Maar ze ervaren ook dat God de mens niet in de steek laat. Altijd is Hij daar met zijn barmhartigheid en vergeving. Die is sterker dan ons kwaad.
In de Goede Week beleven we hoe God dit eens en voorgoed in Jezus zichtbaar maakt. Op het eerst zicht is dit het einde: Jezus wordt overweldigd en vernietigd door het kwaad. En toch gaat de deur niet dicht. God blijft Liefde. Hij doet Jezus uit de dood verrijzen als teken van overwinning op het kwaad en de dood. Dat is het wonder van os leven: God wil ons verlossen uit de macht van kwaad, dood en wanhoop aan onszelf.
Verrijzenis is zelfs voor gelovigen moeilijk te geloven. Dat komt omdat we haar willen begrijpen met ons verstand; Maar ze is niet te vatten, ze komt onverwacht. De verrijzenis is een ervaring; die de apostelen en de leerlingen meemaakten. Ze is historisch in de zin dat ze ‘gebeurt’ in de wereld, in ons. Verrijzenis is “de oogverblindende opkomst van iets ongehoords, niets minder dan de wedergeboorte van de mensheid” (Maurice Bellet). We kunnen haar nu al ervaren in de liefde voor elkaar en voor de wereld. ‘Heb elkaar lief’ zegt Jezus, ‘zoals ik u heb liefgehad’.
In dit jaar van de hoop worden wij als christenen maar dan ooit geroepen om Paasmensen te zijn, nabij in lijden en dood, maar hoopvol uitziend naar het Licht.
Zalig Pasen!
