Voor steeds meer mensen is Pinksteren gewoon een vrije dag. Maar voor wie beter weet, is Pinksteren een feest van wonderen. Het Bijbelboek Handelingen beschrijft hoe de heilige Geest neerdaalde op de apostelen. Jezuïet Jacques Haers voert de lezers mee naar de essentie van het pinksterfeest. In een speciaal essay toont hij dat de dag waarop de kerk werd geboren, ook vandaag nog veel te zeggen heeft.
De coronapandemie zette veel sociaal-maatschappelijke problemen op scherp. Vervolgens werd de wereld opgeschrikt door de Russische invasie in Oekraïne. Voor veel mensen zijn het tijden van ontmoediging. “Juist nu daagt het pinksterfeest ons uit om te luisteren naar de verrassende Geest die ons tot gemeenschap uitdaagt en oproept”, stelt Jacques Haers. Pinksteren confronteert, maar draagt tegelijk een belofte.
Vensters openen
Bijbelse teksten zijn zoveel meer dan alleen een verwijzing naar belangrijke gebeurtenissen uit vervlogen tijden die we als een kostbare schat in een stoffig museum opsluiten opdat dat waardevolle bezit maar niet gekneusd zou worden. Zo’n museumvisie vervreemdt ons van de teksten: het worden dan mooie stukken die over een verleden spreken dat zo anders is dan ons heden. Laat er geen twijfel over bestaan: het zijn waardevolle stukken, die ons ontroeren en zelfs bemoedigen als we ze lezen, maar ze staan op die manier toch heel ver van onze wereld vandaag.
Het is een uitdaging de deuren en de vensters van het museum te openen en de daar verzamelde waardevolle stukken niet angstvallig af te schermen van onze zo andere wereld, die ver staat van het “nu” van de museumstukken. De museumstukken willen naar buiten, de wijde wereld in, op het gevaar af er te worden gekwetst of verminkt. Die teksten willen gelezen worden, ze willen zich wagen aan de context van de lezers en die beluisteren. Ze zoeken het constructieve gesprek met de lezer – tot in moeizame en soms betwiste vertalingen toe.
Durf te geloven, te hopen en lief te hebben
De pinksterverhalen maken ons duidelijk dat op de bestaanskruispunten in het leven vertrouwen kan en mag, zelfs al lijkt zo’n vertrouwen vermetel, ongepast, niet te verantwoorden. Ze doen dat op een verrassende wijze, ze trekken onze aandacht op meertaligheid. Omdat we verschillende talen spreken, vinden we nauwelijks toegang tot elkaar, en werken we nauwelijks samen. De hoogmoed van Babel mondt uit in een verscheidenheid waar we de rijkdom niet meer van ontwaren.
We ontdekken het werk van de Geest in ons samenleven door te zien wat aan sommigen en ook aan onszelf gebeurt. De angst en de moedeloosheid worden op een aanstekelijke en profetische wijze doorbroken en er ontstaat een nieuwe wijsheid: durf te geloven, te hopen en lief te hebben voorbij de vertrouwde grenzen. We mogen verder denken, meer doen, dieper dromen, en ons laten verrassen. We mogen leven, als het ware op Gods krediet, vanuit Gods visioen.
Verder lezen? Vraag een gratis proefnummer aan of neem een abonnement.
