Het verhaal van Jezus
Misschien hebt u ook wel gekeken naar een aflevering van ‘Het verhaal van Vlaanderen’, een reeks over de geschiedenis van Vlaanderen. Zowel voor de reeks werd uitgezonden, maar ook tijdens en erna was er heel wat te doen over de keuze van de aangehaalde feiten en over de historiciteit ervan, maar er waren ook heel wat positieve reacties.
Ik vraag mij af hoe zou de maker van deze reeks, als hij de kans zou krijgen, ‘Het verhaal van Jezus’ tijdens de Goede Week zou weergeven. Het zou toch wel een boeiende uitdaging, een hele onderneming zijn.
Palmzondag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Pasen. Alles wat een mens kan meemaken, passeert de revue. Niets menselijks is Jezus vreemd: angst, verlatenheid, verraad en dood.
Witte Donderdag zou nog meevallen: een maaltijd met vrienden. Bij Goede Vrijdag en het kruis kunnen wij ons iets voorstellen.
Wat doe je echter met Pasen? Wat laat je zien? Het verhaal zit vol tegenstellingen. We vernemen hoe vrouwen bedroefd naar het graf gaan, maar hoe geef je de vreugde van het paasfeest weer? Het is nog donker als de vrouwen naar het graf gaan, maar baadt Pasen niet in het licht? De steen is weggerold, er is sprake van een leeg graf, een leegte, maar is ons hart niet vol vreugde? De dood is volledige stilte, maar is er met Pasen toch ook niet sprake van nieuw leven en veel lawaai?
Waarschijnlijk zal de maker er wel voor passen. Gelukkig maar, want wat zou de meerwaarde zijn wanneer Pasen op historische wijze weergegeven zou worden?
‘Het verhaal van Jezus’, toch wel een ongelooflijk verhaal, zijn dood en verrijzenis, is eigenlijk met ons verstand niet te begrijpen. Alleen als wij kijken met ogen van geloof, zullen wij iets begrijpen van de verrijzenis van Jezus Christus. Jezus, die gestorven is aan een kruis, is niet in de dood gebleven, maar door God tot nieuw leven opgewekt. Het leven is sterker dan de dood, de liefde overwint het kwaad. Het verrijzenisgeloof is de kern van het christelijke geloof. Het verwijst niet alleen naar de eenmalige historische gebeurtenis van het lege graf 2000 jaar geleden: hij is verrezen! De Kerk viert ook dat alle gelovigen nu al delen in het verrijzenisleven van Jezus. Christus verrijst als bron van leven in het gelovige hart. Is dit niet een gave, een genade?
We zullen maar begrijpen wat Pasen is, als we bij wijze van spreken zelf participant worden in het verhaal, deelnemer, wanneer wij deze dagen zelf meemaken, maar vooral als wij erover getuigen. Dan zullen wij begrijpen wat Pasen is, wat Pasen met een mens kan doen. Meer dan wij denken, vermoeden of willen toegeven.
Is het geen Pasen wanneer mensen de kracht en de moed vinden om op te staan en zich verbinden met anderen door uit de nacht van leegte en eenzaamheid te trekken? Is het geen Pasen wanneer we lente, licht en leven aan elkaar geven?
Is Pasen niet om zoiets aan te voelen: iets zinvols ongeacht de afloop en het resultaat ervan? Het is erop vertrouwen dat Hij met ons meegaat, een nieuwe, andere toekomst tegemoet.
Is Pasen niet mogen geloven en ervaren dat het leven sterker is dan de dood? Dat we door niets of niemand klein te krijgen zijn, door geen enkel kruis, lijden of de dood. Het maakt ons opstandig tegen alle onrecht, tegen alles wat het leven en mensen tekortdoet of kraakt… in naam van Diegene die ooit als eerste opstond en ons daarin voorging.
Het mooie van de reeks ‘Het verhaal van Vlaanderen’ is dat de laatste aflevering eindigt bij het gezin van de maker, hier en nu.
Begint Pasen ook niet hier bij ons, wanneer de aarde herleeft, wanneer het leven ons weer toelacht, wanneer ons hart klopt van vreugde, wanneer wij ons hart geven aan mensen zoals Jezus het ons heeft voorgedaan, wanneer wij moedig voorgaan in tijden van tegenslag?
Pasen kan en mag aan ons gebeuren. Het begint nu, in ons hart, in ons leven, in deze wereld. We hoeven er ons slechts voor open te stellen en met de genade mee te werken.
In die zin wens ik jullie allen een gezegend paasfeest!
Stefaan Callebaut
