Een angstig hoopje mensen, dat was er van Jezus' volgelingen overgebleven, toen ze Hem aan het kruis hadden geslagen. Ze zitten bij elkaar, de deur is gesloten. Uit angst voor 'de joden'. Uit angst dat wat de machthebbers met Jezus gedaan hebben, dat ze dat ook met hen zullen doen. Eigenlijk weten ze het wel: ze moeten naar buiten gaan, vertellen en uitschreeuwen wat er gebeurd is, maar ze doen het niet.
Maar, zo schrijft Johannes in zijn evangelie, door dichte deuren komt Jezus binnen. Hij trapt die deur niet in, Hij forceert ze niet. Hij is er. Met zijn handen, zijn doorboorde zijde, zijn gekwetste lichaam. Hij wenst hen vrede toe. Én Hij is er met zijn adem. Hij blaast over hen met zijn adem. En zij stromen vol van zijn Geest, zijn adem.
Pinksteren heeft alles te maken met die levengevende adem. Als iemand zijn laatste adem uitblaast, betekent het dat hij doodgaat. We zeggen soms ook: de geest geven. Adem en geest zijn met elkaar verbonden. Op Goede Vrijdag gaf Jezus de geest. Maar op een heel andere wijze gaf Hij de Geest die avond dat Hij daar ineens tussen zijn leerlingen stond. Hij blies over hen en zei: 'Ontvangt de heilige Geest'. Hij gaf de Geest in een heel andere zin. Opgestaan uit de dood wilde Hij ook zijn leerlingen opnieuw tot leven wekken.
Verplaatsen we ons even naar die bovenzaal te Jeruzalem waar de leerlingen bijeen waren, samen met Maria en de vrouwen die Jezus waren gevolgd. Wat doe je als je een heel dierbaar iemand verloren hebt? Je komt samen, je praat met elkaar, je bidt samen. Je wil mekaar niet loslaten. Herinneringen komen boven. Het levensverhaal van de overledene wordt altijd opnieuw verteld. Ik maak het zo dikwijls mee als ik op rouwbezoek ga. Ongetwijfeld hebben de leerlingen dat ook gedaan. En als gelovige joden hebben ze zeker samen gebeden, misschien teksten gelezen uit de Schrift die op Hem betrekking hadden. Meer dan anders worden mensen ontvankelijk voor wat God ons dan te zeggen heeft.
En stilaan zijn die leerlingen van Jezus beginnen te herleven. Vijftig dagen hadden ze nodig om vol te raken van Gods Geest. En toen wisten ze ook wat hen te doen stond. Die Geest die hen tot nieuw leven had gewekt, wilden ze nu ook meedelen aan ieder die het horen wilde. Het was niet zo'n eenvoudige boodschap: God heeft Jezus ten leven gewekt. En in Hem is vergeving van al ons kwaad. 'Ontvang de heilige Geest. Wier zonden gij vergeeft, hun zijn ze vergeven', had Jezus gezegd.
Wat een opluchting als je mag voelen: ik mag er zijn. Ik word door God aanvaard zoals ik ben. Mijn fouten vallen in het niet bij die levengevende kracht van Gods Geest. Misschien voelden die leerlingen zich wel een nieuwe Adam, een nieuwe mens, door de levensadem van God tot leven gekomen. Ja, zij begonnen zich herboren te voelen toen Jezus zijn adem over hen blies. En daarmee kregen zij ook een opdracht mee: jullie kunnen ook anderen adem geven, anderen tot nieuw leven wekken door de kracht van vergeving van zonden.
Het is altijd een spannend moment als een kindje geboren wordt of het ook gaat ademen. En als dat kindje dan begint te schreeuwen, is iedereen gerust en blij. Dat kind ademt en leeft!
Zo onmisbaar als de adem om te leven, zo onmisbaar is de Adem van God, Gods Geest, om christen én om gelovige gemeenschap te zijn. We zijn als christen en als kerkgemeenschap ten dode opgeschreven als we geen ruimte maken voor Gods Geest. We verstikken in zorgen of angst als die bevrijdende Geest van God geen ruimte krijgt om ons te bezielen. Als we ons alleen maar zorgen maken over de toekomst van de kerk, waar blijft dan de blijdschap van het evangelie? Als we alleen maar het kwaad in de wereld zien, die duizend en één dingen die verkeerd zijn, dan worden we ziek van ellende. Wie gefixeerd blijft op eigen of andermans fouten, die leeft niet echt. En die kan ook anderen geen leven bieden.
En daarom is de opdracht van dit Pinksterfeest: diep ademhalen. Ademen en tegelijk bidden: 'Kom heilige Geest, vervul de harten van uw gelovigen en ontsteek in hen het vuur van uw liefde ... Zend uw Geest, uw Adem, en alles zal worden herschapen. En Gij zult het aanzien van de aarde vernieuwen'.
Biddend ademhalen, er zijn mensen die het doen. En het is zo rustgevend. Het is een vorm van intens leven met God. Biddend ademen is een wisselwerking van ontvangen en teruggeven, van open staan en berusten.
Pinksteren geeft ons de kans om te herademen. Dit feest roept ons op om ons met lijf en ziel open te stellen voor de Adem van God. Ontvang de heilige Geest ... ik wens het jullie van harte toe!
Jan Verheyen, pastoor-deken
