In die apocriefe, zeg maar niet-officiële evangeliën, wordt Joachim voorgesteld als een rijke, vrome man uit de stam Juda. Zijn echtgenote Anna kan geen kinderen krijgen en het paar lijdt daar hevig onder omdat kinderloosheid in die tijd beleefd wordt als een vloek. Joachim ondervindt grote nadelen van die schande en komt, nadat hij uit de Tempel is verwijderd, in een sociaal en cultisch isolement terecht. Zijn vrouw smeekt God daarop om een kind. En haar gebed wordt verhoord. Een engel brengt haar de blijde boodschap en zegt haar dat het kind aan God moet worden opgedragen. Joachim, die vanwege de schande de woestijn is ingevlucht, wordt daar ook door een engel op de hoogte gebracht van de zwangerschap van Anna. Hij keert terug naar Jeruzalem en treft zijn vrouw bij de Gouden Poort, waar zij elkaar innig omhelzen. Anna baart een dochter, die zij Maria – Myriam noemt. Al vanaf haar geboorte wordt het kind omgeven met grote zorg en gebed. Op 4-jarige leeftijd staan de ouders haar af aan de Tempel, waar zij zich tot haar 13 jaar toelegt op de dienst aan God en de studie van de Thora.
Vanaf de zesde eeuw schrijven pelgrims over het geboortehuis van Maria bij de Vijver van Bethesda, waar toen al een basiliek ter ere van de Moeder Gods was gebouwd. In welk jaar die kerk precies werd ingewijd, is onbekend. Hoogstwaarschijnlijk gebeurde dat op een 8ste september, de dag waarop later het feest van Maria Geboorte gevierd zou worden. In twee preken van de heilige Andreas van Kreta, bisschop van Jeruzalem omstreeks 680, wordt over het feest van 8 september gesproken. En in 799 wordt op de Synode van Salzburg het feest verplicht gesteld.
Wanneer wij volgende week zaterdag op 7 september eucharistie zullen vieren in de Begijnhofkerk, zullen we in het evangelie een stamboom beluisteren en niet de minste. Die stamboom begint met een bijna eindeloze opsomming van alle voorouders van Jezus, vanaf Abraham tot en met Jozef, ‘de man van Maria, en uit haar werd geboren Jezus, die Christus genoemd wordt’. Mensen die met de stamboom van hun familie bezig zijn, zouden apetrots zijn als ze zulke belangrijke voorouders konden presenteren. De evangelist vermeldt Abraham, Isaak, Jacob, David, Salomo. Belangrijke mensen, maar ook met heel menselijke kantjes. Denk maar aan David. Ook al was hij een grote koning, privé was zijn leven allerminst een voorbeeld: hij liet een van zijn onderdanen de dood ingaan om diens vrouw te kunnen nemen, en er waren verschrikkelijke drama’s met zijn kinderen.
Die stamboom verloopt alleen in mannelijke lijn, van grootvader op vader, op zoon, op kleinzoon. De grote vrouwen uit het voorgeslacht van Jezus worden niet genoemd. Geen enkele echtgenote van een aartsvader of van een koning. Slechts enkele vrouwen worden genoemd: Tamar, de schoondochter van Juda die een zondige verhouding had met haar schoonvader (Gen. 38); Rachab, de prostituee en landverraadster van Jericho, bovendien een Kananese, dus niet-joodse (Jozua 2); Ruth, de Moabitische, met andere woorden een buitenlandse, dus ook een niet-joodse (Ruth); Bathseba, de vrouw van Uria, die zwanger werd van koning David (2 Sam. 11-12). Om dan uiteindelijk Maria te noemen, als vijfde vrouw in de stamboom, de moeder van Jezus.
