VOL(K) VAN GOD: NIEUWE KANSEN SCHEPPEN, ELKE GENERATIE OPNIEUW.
Dit is een lied voor de mensen die zorgen dat morgen de mensen al dood zullen zijn. De wereld die moet nog een eeuwigheid mee. Dit zong Louis Neefs 50 jaar geleden al. Hoeveel tijd krijgen we nog om het klimaatprobleem op te lossen? Een weg banen naar een betere wereld is een werk van lange adem. De grote ongelijkheid is een kloof die hele bevolkingsgroepen gescheiden houdt. Broederlijk delen wil zijn schouders zetten onder deze mistoestanden door te investeren in ondernemingen die in handen zijn van de boeren.
Dit jaar hekelt Broederlijk Delen de hypocrisie van Europa. Europa beschermt de gezondheid van zijn burgers, maar dumpt tegelijkertijd de pesticiden die het zelf verboden heeft in het Globale Zuiden. Wij nemen onze verantwoordelijkheid. Geen eigen continent eerst. Ook de mensen in het Zuiden hebben recht op een gezond leven, op gronden, vrij van verboden pesticiden, om groenten te verbouwen. Dit vraagt een totale ommekeer, een verandering in denken en doen, zowel van het volk als van haar politieke leiders.
Elk jaar tijdens de vasten geeft Broederlijk Delen informatie over wereldproblemen en worden initiatieven van de plaatselijke bevolking ondersteund. Patrick Mubangizi werkt al 32 jaar als koffieboer, want Oeganda, met zijn hooglanden en tropische temperatuur, is een ideaal land om koffie te telen. Zijn oogst wordt via een coöperatie geëxporteerd en belandt zo misschien zelfs in jouw koffiekopje. Via een overheidsprogramma kreeg Patrick enkele jaren geleden gratis pesticiden. In eerste instantie leken ze goed te werken. “Ik moest minder wieden en er was minder kans op plagen”, vertelt de boer. “Maar na enkele jaren merkte ik dat de insecten, die mijn koffieplanten nodig hebben, verdwenen waren.” Nadat de oogst het eerste jaar was toegenomen, ging het de jaren daarna steil bergaf. De grond werd levenloos en uiteindelijk stierven honderden koffieplanten. “Omdat er weinig oogst en dus ook weinig inkomen was, konden mijn kinderen niet naar school. Ik had er geen geld meer voor.” In de eerste lezing van volgende zondag lezen we hoe Mozes vanuit zijn geloof in God tot het besef komt dat hij zijn volk moet bevrijden uit de slavernij. Mozes hoort de stem van zijn geweten, die stem is als een vuur, dat brandt in zijn binnenste, gevaarlijk en aanlokkelijk tegelijk. Mozes vindt zijn engagement om in actie te komen voor de bevrijding van zijn volk. De openbaring is een voortdurende dialoog tussen God en Mozes. Samen schrijven zij een verhaal van bevrijding. Het is een proces van voortdurende interpretatie en herinterpretatie.
Elke generatie moet de tekst opnieuw lezen en begrijpen in de context van haar eigen tijd en cultuur. In het Evangelie vertelt Lucas over de vijgenboom die geen vruchten draagt. De tuinman krijgt nog eenmaal uitstel, tijd om te handelen en niet langer te dralen. Door de boom een extra zorg te geven, kan hij misschien toch gered worden en krijgt hij een nieuwe overlevingskans. Het leven op deze wereld is bedreigd, een totale ommekeer is nodig, zowel van het volk als van de politieke leiders. We moeten onze verantwoordelijkheid opnemen en steeds nieuwe kansen creëren.
Iedere generatie krijgt de opdracht om leven mogelijk te maken door al wat het leven bedreigt, af te wenden. We moeten ervan overtuigd zijn dat het goed komt, dan kunnen we ons openstellen voor anderen en voor de noden van deze tijd. Laten we proberen te herbronnen, zodat we daarna onze inzet voor een duurzame wereld waarin elke mens meetelt, nog beter en doordacht aanpakken. Vasten is, zoals de wijngaardenier, de “elk-voor-zich-mentaliteit” omspitten en de platgetreden “het haalt toch niets uit” omwoelen. Dan kunnen we als zorgzame mensen onvermoeibaar “en toch!” blijven zeggen en “volgend jaar misschien!”
Vasten is kiezen voor het leven, niet meer van dag tot dag, maar met een toekomst met vele kansen. Samen zijn we een volk, vol van hoop, dat telkens nieuwe kansen schept, elke generatie opnieuw.
Els.
